Β. Εμείς κάνουμε κακή χρήση των μέσων που μας έδωσε ο Θεός για να σωθούμε. Μελέτη Γ' (3)
Σκέψου την κακή χρήσι, που έχεις κάνει μέχρι τώρα στα μέσα και στα όργανα, που σου χάρισε ο Θεός, για να επιτύχης την σωτηρία σου και πώς χρησιμοποίησες μέχρι τώρα τα εσωτερικά χαρίσματα του Πνεύματός του. Ποιος ξέρει, μήπως και συ έλαβες αφορμή από αυτά, για να αμαρτήσης περισσότερο; Ποιος ξέρει, μήπως από το φώς εκείνο, με το οποίο σου φανέρωσε η πίστις την αγαθότητα και την υπομονή, που έχει ο Θεός στο να υποφέρη τους αμαρτωλούς, εσύ έβγαλες σκοτάδι και αμαρτίες; Ποιος ξέρει, μήπως από την ελπίδα και την ευκολία της συγχωρήσεως και θεραπείας, που παίρνεις κατά την εξομολόγησι, παρακινήθηκες σε περισσότερες ύβρεις και κακίες απέναντι του Θεού; Ένα είναι βέβαιο, ότι ανώφελα έλαβες τόσες εσωτερικές και εξωτερικές βοήθειες από την θεία χάρι, τις οποίες, εάν τις λάμβαναν πολλοί άπιστοι, πολλοί αιρετικοί και πολλοί άλλοι αμαρτωλοί, σίγουρα θα τις χρησιμοποιούσαν με μεγάλη επιμέλεια, ώστε με αυτές να σωθούν, όπως λέει ο Κύριος: «Αν γίνονταν στην Τύρο και στην Σιδώνα όσα θαύματα έγιναν σε σας, θα είχαν μετανοήσει από καιρό, φορώντας πένθιμα ρούχα και βάζοντας στάχτη στα μαλλιά τους» (Ματθ. 11,21).
Έπειτα, σκέψου, ότι τόσο τα εξωτερικά καλά της τύχης, όσο και τα καλά της φύσεως τα κακομεταχειρίσθηκες πολύ περισσότερο από ό,τι κακομεταχειρίσθηκες τα εσωτερικά και πνευματικά χαρίσματα, που σου δόθηκαν• διότι τα κτίσματα, που έπρεπε να ήταν για σένα μία σκάλα, για να ανεβαίνης στον Κτίστη, εσύ τα έκανες τοίχο διαχωρισμού και με αυτά χωρίσθηκες από τον Θεό σου και μάλιστα τα χρησιμοποίησες ως όπλα, για να τον πολεμάς και με αυτά θέλησες μόνος σου να ικανοποιήσης τις αισθήσεις σου, αν και η ικανοποίησης αποτελεί αισχύνη για τον μεγάλο ευεργέτη σου, τον Θεό. Αχ αδελφέ, αυτή είναι η υπηρεσία που προσφέρεις στον Θεό; Άλλα με αυτό φαίνεται σαν να τού λές. Εγώ δεν θέλω να σε υπηρετώ καθόλου. «Σύντριψες τον ζυγό σου και έσπασες τις αλυσίδες σου και είπες δεν θα σε δουλεύσω» (Ιερ. 2,20). Μάλιστα με αυτό, που κάνεις, φανερώνεις, ότι θέλεις να υπηρετή ο Θεός εσένα και μάλιστα υπηρετώντας εσένα, να επιβαρύνη τον εαυτό του δίνοντάς σου δυνάμεις και βοήθειες, για να κάνης τα κακά σου θελήματα, όπως λέει ο ίδιος με τον προφήτη Ησαΐα: «Με τις αμαρτίες σου με κούρασες» (43,24)10. Μα ως πότε, αγαπητέ, θα παραμείνη αυτή η διαμάχη ανάμεσα σε σένα και τον Θεό; Έως πότε; Ο Θεός να σου δίνη τα μέσα και τα όργανα για την σωτηρία σου και εσύ να τα χρησιμοποιής εναντίον της τιμής του και εναντίον της ίδιας της σωτηρίας σου; Ο Θεός να σου κάνη τόσο καλό και εσύ να του ανταποδίδης τόσο κακό;
Ω ταλαίπωρος που είσαι! όταν σε λίγον καιρό θα δώσης απολογία γι' αυτά και όταν ο Κύριός μας θα συγκρίνη εκείνα που έκανε αυτός για σένα, με εκείνα που έκανες εσύ γι' αυτόν. Τώρα, αδελφέ μου, διώρθωσε αυτές τις αταξίες σου και ζήτησε συγχώρησι γι' αυτές από τον λυτρωτή σου, πριν έλθη αυτός και γίνη κριτής σου. Νιώσε ντροπή για την μεγάλη αχαριστία, που του έδειξες και με κατανυκτικά δάκρυα προσέλκυσε τον στην αγάπη σου- απόρησε για την άσωτεία σου, με την oποία σκόρπισες τόσους θησαυρούς, που τόσο πλουσιοπάροχα σου χάρισε ο Θεός, για να σε πλουτίση αιώνια. Μίσησε την δυστυχισμένη ζωή, που τόσο τυφλός πέρασες μέχρι τώρα, σαν να μη υπήρχε Θεός, για να τον υπηρετής και να τον κερδίσης, και ήσουν εσύ ο μόνος Δεσπότης του κόσμου. Πάρε την απόφαση από εδώ και στο εξής να μη θέλης άλλο πράγμα, παρά μόνο το πώς να αρέσης στον Θεό και πώς να εξασφαλίσης την σωτηρία σου. Τέλος, ζήτησε από αυτόν χάρι να μπορέσης να κατορθώσης αυτό το μεγάλο έργο και να πάθης ό,τι πάθεις, για να επιτύχης τον σκοπό σου, ο οποίος είναι ο Θεός, με εκείνη την προθυμία και φροντίδα, που αρμόζει, όπως ο θεοφόρος Ιγνάτιος έγραφε προς Ρωμαίους. «Φωτιά και σταυρός και θηρίων επιθέσεις, ανατομές, διαιρέσεις, σκορπισμοι οστών, εκκοπές μελών, αλεσμoί όλου του σώματος και κόλασις του διαβόλου, ας έλθουν επάνω μου, μόνο να κερδίσω τον Ιησού Χριστό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου