Ιερά Μονή Προφήτου Ηλία Θήρας

14 Μαΐου 2024

Η εμπειρία του Αποστόλου Θωμά και η δική μας απιστία στην Ανάσταση του Χριστού

Αρχιμ. Ιγνατίου Α.

Την ημέρα της Αναστάσεως, περίπου το απόγευμα, ο Χριστός μπήκε εκεί που ήταν κρυμμένοι οι Απόστολοι και τους εμφανίστηκε αναστημένος. Μπήκε, μάλιστα, «των θυρών κεκλεισμένων», ενώ όλες οι πόρτες και οι είσοδοι ήταν κλειστές για να κάνει ακόμα πιο έντονη την απόδειξη της Ανάστασης, καθώς το αναστημένο σώμα του Χριστού δεν έχει τις ανάγκες και τους περιορισμούς που είχε πριν και που έχει κάθε ανθρώπινο σώμα. «Οικονομικώς», όμως, δηλαδή κατά θεία παραχώρηση εκείνη τη στιγμή έλειπε ο Θωμάς, ο οποίος όταν οι δέκα μαθητές του έλεγαν ότι είδαν τον Κύριο αναστημένο τους απαντούσε ότι δεν επρόκειτο να πίστευε αν δεν Τον έβλεπε ο ίδιος και αν δεν έβαζε τα χέρια του στις πληγές από το Σταυρό. Για μια εβδομάδα ολόκληρη «καιγόταν» ο Θωμάς λέγοντας «δεν πιστεύω».

Και την επόμενη Κυριακή, οκτώ ημέρες μετά την Ανάσταση, πάλι ήρθε ο Χριστός δια μέσου κεκλεισμένων θυρών και είδε τους μαθητές. Τώρα παρών ήταν και ο Θωμάς. Κατευθείαν πλησιάζει τον άπιστο μαθητή και του λέει «Έλα εδώ και έλεγξε με τα χέρια σου αν οι πληγές είναι αληθινές». Και τότε ο Θωμάς πίστεψε και φώναξε «Ο Κύριος μου και ο Θεός μου».

Γιατί, όμως, να επέλεξε ο Χριστός να εμφανιστεί αναστημένος πρώτη φορά όταν έλειπε ο Θωμάς; Μήπως για να τον δοκιμάσει ή να τον απομονώσει; Όχι. Αλλά για να κάνει αδιαμφισβήτητη την Ανάσταση για όλους εμάς. Ας σκεφτούμε το εξής : βλέπουμε το Θωμά να λέει ότι δεν πρόκειται να πιστέψει αν δεν δει. Τον βλέπουμε να αμφισβητεί ευθέως την Ανάσταση και να γίνεται άπιστος για λίγο. Μετά, όμως, πιστεύει και προσκυνά τον Αναστάντα. Η Ανάσταση είναι κάτι που ξεπερνάει την ανθρώπινη λογική. Όχι μόνο τη δική μας, αλλά και αυτών ακόμη των Αποστόλων.

Γι’ αυτό και η απιστία του Θωμά, κάνει βέβαιη πλέον και σίγουρη την Ανάσταση. Δεν είναι ένα παραμύθι η Ανάσταση, δεν είναι μια ιστορία ανθρώπων. Είναι το μεγαλύτερο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, το οποίο είδαν και έζησαν και στο τέλος έδωσαν και τη ζωή τους αυτοί που στην αρχή δεν πίστεψαν.

Θα πούμε, όμως, ο Θωμάς είδε και πίστεψε. Εμείς δεν βλέπουμε. Έρχεται ο ιερός Χρυσόστομος και μας βάζει στη θέση μας λέγοντας «Λες στην εκκλησία Ανάσταση Χριστού θεασάμενοι, ότι είδες δηλαδή την Ανάσταση, και τολμάς να λες ότι εμείς δεν βλέπουμε για να πιστέψουμε; Αλήθεια, αδελφοί, μπορεί κάποιος που αναζητά το Χριστό ειλικρινά να πει ότι δεν βιώνει και δεν χαίρεται την Ανάσταση; Μπορεί κάποιος που αγωνίζεται, μετανοεί, προσεύχεται και αγάπα τον Χριστό να πει ότι δεν Τον ζει καθημερινά; Μπορεί κάποιος να Κοινωνεί του Σώματος και του Αίματος του Χριστού στην Θεία Λειτουργία και να λέει ότι δεν έχει πιάσει τον Χριστό και το Αναστημένο Αληθινό Σώμα Του; Μήπως κι εμείς παρά τις τόσες αποδείξεις της Ανάστασης παραμένουμε άπιστοι, δύσπιστοι και τυπικοί;
Ο Θωμάς ήταν άπιστος αλλά με καλή προαίρεση επιθυμούσε να ζήσει την Ανάσταση. Είδε και πίστεψε. Και έδώσε σε όλους εμάς δύο τεράστιες κληρονομιές, δύο μεγάλα δώρα : την μαρτυρία της Ανάστασης και τον μακαρισμό του Χριστού. Γιατί όταν πίστεψε του είπε ο Χριστός : «Πίστεψες επειδή με είδες. Μακάριοι είναι αυτοί που δεν θα δουν με τα μάτια του σώματος αλλά θα πιστέψουν».

Μεγάλο δώρο! Μεγάλη τιμή για όλους μας! Να λέει ο ίδιος ο Θεός πως όσοι πιστέψουν στην ανάσταση θα είναι μακάριοι, ευτυχισμένοι! Κύριε, με τα μάτια του σώματος δεν σε βλέπουμε αλλά με όλη μας την ψυχή πιστεύουμε, ομολογούμε και κηρύττουμε ότι εσύ είσαι ο Υιός του Θεού του Ζώντος, που ήλθες στη γη ως άνθρωπος εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου, υπέμεινες το Σταυρό και το θάνατο και έσωσας τον κόσμο με την Ανάσταση σου!

Αξίωσε μας της μακαριότητος του Παραδείσου. Αμήν.