Την Κυριακή 26 Μαρτίου 2023 (Δ' Νηστειών) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θήρας, Αμοργού και Νήσων κ. Αμφιλόχιος θα ιερουργήσει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας στο καθολικό της Ιεράς Μονής, όπου θα επακολουθήσει η τέλεση του 9ήμερου μνημοσύνου του μακαριστού Γέροντός μας Δαμασκηνού.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ εξοδίου ακολουθίας αοιδίμου Γέροντος Δαμασκηνού, καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Προφήτου Ηλιού Θήρας:
Τετάρτη 22 Μαρτίου 2023
Με συνοχή καρδίας η αδελφότητα της Ιεράς Μονής Προφήτου Ηλιού Θήρας αναγγέλει την προς Κύριον εκδημία του Καθηγουμένου αυτής Γέροντος Δαμασκηνού. Παρακαλούμε εύχεσθε για την ανάπαυση της ψυχής του. Με νεώτερη ανακοίνωση θα ενημερωθείτε για τα της εξοδίου ακολουθίας. Η ευχή του να είναι μαζί μας.
επισκόπου Κάλλιστου Ware
Ως «νέος νους», ως μεταστροφή και επανατοποθέτηση του κέντρου της ζωής, η μετάνοια είναι κάτι το θετικό, και όχι αρνητικό. «Μετάνοια εστί θυγάτηρ ελπίδος, και άρνησις ανελπισίας», λέγει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος. Δεν είναι απελπισία, αλλά σφοδρή αναμονή∙ δεν είναι το αίσθημα πως κάποιος έφτασε σε αδιέξοδο, αλλά ο τρόπος με τον οποίο θα βγει απ’ αυτό. Δεν είναι αυτομίσος, αλλά επιβεβαίωση του αληθινού μου εαυτού, του δημιουργημένου κατ’ εικόνα Θεού. Μετάνοια σημαίνει πως κοιτάζω, όχι προς τα κάτω, στις δικές μου ελλείψεις, αλλά προς τα πάνω, στην αγάπη του Θεού∙ όχι προς τα πίσω αυτομεμφόμενος, αλλά προς τα εμπρός με εμπιστοσύνη. Μετάνοια είναι να βλέπω όχι το γιατί απέτυχα να γίνω κάτι, αλλά τι ακόμη μπορώ να γίνω με τη Χάρη του Χριστού.
Όταν η μετάνοια ερμηνευτεί μ’ αυτήν την θετική έννοια, δεν θεωρείται πλέον μια απλή πράξη, αλλά μια συνεχής στάση…
Ο θετικός χαρακτήρας της μετάνοιας γίνεται προφανής όταν σκεφτούμε τι προηγείται των λόγων του Χριστού «μετανοείτε∙ ήγγικε γαρ η Βασιλεία των Ουρανών». Στον προηγούμενο στίχο ο ευαγγελιστής παραθέτει τον στίχο 9,2 του Ησαΐα: «ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς». Αυτό είναι το άμεσο πλαίσιο της εντολής του Κυρίου για μετάνοια: προηγείται η αναφορά στο «μέγα φως» που ανέτειλε γι’ αυτούς που βρίσκονται στο σκοτάδι, και ακολουθείται από μια άλλη αναφορά για την εγγύτητα της Βασιλείας του Θεού. Η μετάνοια, λοιπόν, είναι μια φώτιση, μια μετάβαση από το σκότος στο φως∙ μετάνοια σημαίνει να ανοίξουμε τα μάτια μας στην Θεϊκή ακτινοβολία∙ όχι να καθόμσατε θλιμμένοι στο λυκόφως, αλλά να χαιρετούμε την αυγή που έρχεται. Η μετάνοια έχει επίσης εσχατολογικό χαρακτήρα, είναι ένα άνοιγμα προς τα Έσχατα, που δεν βρίσκονται απλώς στο μέλλον, αλλά είναι ήδη παρόντα∙ το να μετανοούμε σημαίνει να αναγνωρίζουμε πως η Βασιλεία των Ουρανών βρίσκεται ανάμεσά μας, και ότι αν αποδεχτούμε τον ερχομό της Βασιλείας, όλα τα πράγματα θα γίνουν καινούρια για μας.
Η σύνδεση της μετάνοιας και της έλευσης του μεγάλου φωτός είναι ιδιαίτερα σημαντική. Μέχρι να δούμε το φως του Χριστού, δεν μπορούμε να δούμε πραγματικά τις αμαρτίες μας.
Όσο ένα δωμάτιο παραμένει σκοτεινό, λέγει ο επίσκοπος Θεοφάνης ο Έγκλειστος, δεν προσέχουμε τη βρωμιά, όταν όμως φέρουμε ένα δυνατό φως στο δωμάτιο – όταν δηλαδή, σταθούμε μπροστά στον Χριστό στην καρδιά μας -, μπορούμε να διακρίνουμε κάθε μόριο σκόνης. Το ίδιο συμβαίνει και με τον χώρο της ψυχής μας. Η σειρά δεν είναι να μετανοήσουμε πρώτα και μετά να γνωρίσουμε τον Χριστό, μόνο όταν το φως του Χριστού έχει ήδη εισχωρήσει, ως ένα βαθμό, στη ζωή μας, αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε αληθινά την αμαρτωλότητά μας.
«Μετάνοια», λέγει ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, «είναι να γνωρίζεις πως υπάρχει ένα ψέμμα στην καρδιά σου»• όμως πως μπορούμε να ανιχνεύσουμε την παρουσία ενός ψέμματος, αν δεν έχουμε ήδη κάποια αίσθηση της αλήθειας; […] Κατά τους Πατέρες της Ερήμου, «όσον εγγίζει άνθρωπος τω Θεώ, τοσούτον αμαρτωλόν εαυτόν βλέπειν». Και αναφέρουν ως παράδειγμα τον Ησαΐα: πρώτα βλέπει τον Κύριο στο θρόνο Του και ακούει τα Σεραφείμ να κραυγάζουν «Άγιος, άγιος, άγιος», και μόνο μετά που βλέπει αυτό το όραμα, αναφωνεί: «Ω τάλας εγώ, …ότι άνθρωπος ων και ακάθαρτα χείλη έχων» (Ησ. 6, 1-5).
Αυτή είναι λοιπόν η αρχή της μετανοίας: ένα όραμα ομορφιάς, όχι ασχήμιας: μια συνειδητοποίηση της δόξης του Θεού, και όχι της δικής μου ρυπαρότητας. «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται» (Ματθ. 5, 4), η μετάνοια εκφράζει όχι απλώς το πένθος για τις αμαρτίες μας, αλλά και την «παρηγοριά» ή «παράκληση» που προέρχεται από τη βεβαιότητα της συγχώρεσης του Θεού.
Μετανοών είναι εκείνος που δέχεται το θαύμα πως ο Θεός έχει τη δύναμη να συγχωρεί αμαρτίες.
Άπαξ και δεχθούμε τούτο το θαύμα, το παρελθόν δεν αποτελεί πλέον βάρος ανυπόφορο, γιατί πια δεν πιστεύουμε πως το παρελθόν είναι αμετάκλητο.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Kallistos Ware – Bishop of Diokleia «Η ΕΝΤΟΣ ΗΜΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ»-πηγή
