Γέρων Δανιήλ: "Η κορυφαία αρετή είναι η απόλυτη εγκατάλειψη στο θέλημα του Θεού!"

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) 

* Να προσεύχεσθε με όλη την καρδιά και με δάκρυα, για να σας οδηγή ο Κύριος κατά το θέλημά του και πάντα να δίδη καλό τέλος σε όλα.

* Η κορυφαία αρετή είναι η απόλυτη εγκατάλειψις στο θέλημα του Θεού. Όποιος ελπίζει στον Κύριο, ποτέ δεν αποθαρρύνεται και δεν φοβάται.

* Η ζήλεια είναι χειρότερη απ’ όλα τα κακά. Ο ζηλόφθονος συχνά πέφτει. Ο Θεός μπορεί να διασκορπίση όλες τις σκέψεις του. Αν μερικές φορές αντιθέτως προς την προσεκτική συμπεριφορά μας, συμβή κάτι δυσάρεστο, είναι θέλημα Θεού και αναγκαίο για να γνωρίσωμε τις ψυχές μας. Τότε είναι αρκετό σε μας να μην κάνωμε κακό σε όσους μας δυσαρέστησαν με λόγο ή με έργο.

* Οι πατέρες, ζώντας σε σκήτες, απέφευγαν τον φθόνο, ενώ στο μοναστήρι αυτό δεν γίνεται· εκεί πρέπει να υποχωρή κανείς και να ταπεινώνεται ενώπιον όλων.

* Η μακαρία οσία Συγκλητική έλεγε: Για ποιο λόγο μισείς τον άνθρωπο που σε προσέβαλε; Δεν το έκανε αυτός αλλά ο διάβολος, ο κοινός εχθρός τής σωτηρίας μας, επειδή δεν θέλει να πάρωμε την δική του θέσι, που είχε προ της πτώσεως στην ουράνια βασιλεία. Γι’ αυτό προσπαθεί με όλες τις δυνάμεις του να μας οδηγήση σε παρέκκλισι από την ευθεία οδό και να μας ρίξη μαζί του στα κατώτερα μέρη του Άδου, όπως έλεγε ένας παλαιός Γέροντας, πού πάλευε πολύ με τον σατανά.

* Δεν πρέπει να σκεπτώμεθα πώς και γιατί συμβαίνουν οι πειρασμοί. Είναι προτιμότερο να αφήνωμε τον εαυτό μας στα χέρια του Θεού και να προσευχώμεθα σ’ Αυτόν· αδιαλείπτως να προσευχώμεθα. Μην ερευνάτε από τι προέρχεται κάτι· επί παραδείγματι τι είπε ο ένας, τι έκανε ο άλλος και άλλα παρόμοια. Μόνο να προσεύχεστε στον Θεό έτσι: «Κύριε, συγχώρεσέ τους!» Επίσης να έχετε ιδιαίτερη αγάπη προς την Μητέρα του Θεού.

* Ίσως να αποτελή όφελος και το γεγονός ότι η καρδιά σας λυπάται στο μέρος όπου ζήτε. Αν αργότερα ο Κύριος θελήση, θα σας στείλη σε άλλο μέρος, στην ησυχία. Τότε να υπομείνετε τον κόπο της ησυχίας, ενθυμούμενοι τους προηγούμενους πειρασμούς. Και αν ακόμη δεν θα έχετε τίποτε για φαγητό, να πήτε: «Μολονότι δεν έχω τίποτε να φάω, έχω όμως ησυχία, και σ’ αυτή υπάρχει παράκλησις της ψυχής»!

ΠΗΓΉ: Από το βιβλίο του Ιερομονάχου Αντωνίου, «Βίοι Αθωνιτών του ΙΘ’ αιώνος», τόμος β’, έκδοση Ιερού Μετοχίου Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, Ορμύλια 1995.