Άγριο πράγμα ο πόλεμος. Μήπως και ο πνευματικός, ο αόρατος, εύκολος είναι; Ακήρυχτος πόλεμος, να πούμε. Αόρατος ο εχθρός, κάθε λεπτό μία μάχη ισχυρή. Εκεί που χτυπά τον λογισμό και τρέχουν οι ενισχύσεις, επιτίθεται στο σώμα, κυριεύει την επιθυμία, πυροβολεί την υπομονή, βομβαρδίζει με την αμέλεια, σε ρίχνει στο χαντάκι της ακηδίας. Χρησιμοποιεί ο εχθρός τα όπλα που του έδωσες, τα πάθη σου. Με αυτά σε πολεμά. Γι’ αυτό και εσύ βάλε μπροστά το μεγάλο όπλο. Το όνομα του Κυρίου. “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με”. Είναι άρμα η ευχούλα. Και έδαφος να σου πήρε ο εχθρός, με την ευχούλα θα το πάρεις πίσω. Θα το ελευθερώσεις. Και ο ουρανός θα πανηγυρίσει τη νίκη σου και την ήττα του. Σε σένα να θριαμβεύει ο Χριστός και να συντρίβεται ο διάβολος.
Όταν έρχονται εδώ στο καλυβάκι μας άνθρωποι από τον κόσμο, το πρώτο που τους ρωτώ είναι αν εξομολογούνται, αν προσεύχονται και κοινωνούν. Για να δω αν είναι άοπλοι ή οπλισμένοι. Αν δεν έχεις όπλα, θα σε καταβροχθίσει το λιοντάρι που τριγυρίζει να φάει τους ανθρώπους. Ο Απόστολος Πέτρος το λέει. Βλέπεις, ο Χριστός σε κυνηγά για να σε θρέψει με το Σώμα Του και με το Αίμα Του, με την αγάπη Του και το έλεός Του. Και ο άλλος σε κυνηγά για να σε φάει. Ε! Όχι να του κάνουμε και το τραπέζι!
Απόσπασματα απ' το βιβλίο του Πατρός Σπυρίδωνα Βασιλάκου ''Έλα Φώς'' Συνάντηση με τον Όσιο Εφραίμ Κατουνακιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου