Την πρώτη φορά που πήγα στον Άγιο Βασίλειο, νέος παπάς τότες, μετά την Λειτουργία με κάλεσε στο κελί του.
«Πως περνάς, παιδί μου;», με ρώτησε.Τι να του πω και τι να ομολογήσω. Ντράπηκα κιόλας. Το έχω και αυτό στο χαρακτήρα μου.
«Καλά, καλά, γέροντα» του είπα και έσκυψα το κεφάλι. Να μη δει τα μάτια μου και καταλάβει.
«Τι καλά, τζιέρι μου. Τι καλά. Δεν σε βλέπω καλά. Έλα πες μου, μην ντρέπεσαι».
Εγώ έκρυψα τα μάτια, μα εκείνος διάβαζε την ψυχή. Είδε και την ντροπή μου ακόμα. Έτσι και εγώ πήρα θάρρος να ανοίξω την καρδιά μου και να εξομολογηθώ τους λογισμούς.
«Είναι αυτό καλογερική γέροντα; Όλη μέρα δουλειά. Καλό λόγο να μην ακούς. Πνευματικό λόγο να μην ακούς. Που είναι αυτά που διαβάζουμε στα βιβλία; Που είναι η αρετή, η άσκηση, η ταπείνωση, η προσευχή;».
Τι να σας πω, λες και άνοιξε η ψυχή και ξεχείλισε, τρόπον τινά, η πίκρα, η απογοήτευση, το παράπονο.
«Στάσου, στάσου, καλογεράκι μου, γιατί πήρες φόρα και δεν σε προλαβαίνω».
«Μα είναι καλογερική αυτό που ζω;».
«Άκουσε, για να επιτρέψει ο Θεός να είσαι εκεί κάτι ξέρει και κάτι θέλει από σένα. Ούτε να φύγεις πρέπει, αλλά ούτε και να πορεύεσαι με τέτοιους λογισμούς. Εάν αρνήθηκες τον κόσμο και ήρθες εδώ περιμένοντας άνεση, επαίνους και τιμές, έπεσες έξω. Με όλα αυτά πνευματική προκοπή δεν κάνεις. Εδώ ήρθες για να σταυρωθείς, να ταπεινωθείς , να υπομείνεις. Σήκωσε τον σταυρό σου, παπά μου, και θα δεις. Ο Κύριος σου έδωσε όλες τις προϋποθέσεις του αγιασμού. Εσύ θα τις αρνηθείς;».
Απόσπασμα απ' το βιβλίο του Πατρός Σπυρίδωνα Βασιλάκου ''Έλα Φώς'' Συνάντηση με τον Όσιο Εφραίμ Κατουνακιώτη
1 σχόλιο:
Εξαιρετικό... ευχαριστούμε, καλή Ανάσταση Χριστού εντός των καρδιών μας.
Δημοσίευση σχολίου