Αλλο είναι η προσευχή και άλλο η ελεημοσύνη. Και η ελεημοσύνη βοηθά την ψυχή του ανθρώπου, αλλά άλλο είναι το Μνημόσυνο, η προσευχή. Διότι έτσι τα βρήκαμε. Έτσι είναι. Και από τους Αποστολικούς χρόνους. Αυτά, παιδιά μου, είναι εξ αμνημονεύτων χρόνων. Δεν μπορεί κάποιος να κόψει αυτά τα πράγματα.
Είναι απαραίτητα τα Μνημόσυνα για την ανάπαυση των ψυχών. Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν πολυτελή Μνημόσυνα, κάνουν περιττά έξοδα. Η ψυχή ζητάει απλά πράγματα. Να βράσωμε μία χούφτα στάρι και να είμαστε καθαροί, να ζυμώσωμε και το πρόσφορο με προσευχή. Να τά πάμε στην εκκλησία, στη Θεία Λειτουργία να μνημονευθούν τα ονόματα των «κεκοιμημένων» και να ψάλλουν τα Μνημόσυνα.
Θαύματα γίνονται καθημερινά, αλλά δεν τα βλέπουμε, δεν τούς δίνουμε σημασία. Το ότι ο Θεός, παρά τις κηλίδες και τις αμαρτίες μας, δεν οργίζεται και δεν διακόπτει τις σχέσεις του μαζί μας, αυτό δεν είναι ένα μέγα θαύμα;
Μην ακούσεις ποτέ τί λέει ο κόσμος. Μπαίνουν πειρασμοί, άνθρωποι είμεθα. Ό διάβολος έχει πολλά ποδάρια, πανουργίες, παγίδες. Όλα να αντιμετωπίζωνται μέσα στο γάμο με αγάπη, πραότητα, υπομονή. Πίστη στον Θεό και προσευχή και όλα θα πηγαίνουν κατά Θεόν. Μεταξύ των συζύγων να υπάρχει κλίμα απόλυτης εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου