«Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ ὁ Φιλοθεΐτης, ποὺ ἀσκήτεψε στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἐκοιμήθη στὴν Ἀριζόνα, ἐμφανίστηκε σὲ μία γυναίκα ποὺ βρισκόταν μαζὶ μὲ τὴν νύμφη της, ὄχι στὸν ὕπνο τῆς γυναίκας, ἀλλὰ σὲ κατάσταση ἐγρηγόρσεως. Κάποια στιγμή, ἡ γυναῖκα χάθηκε, καὶ αὐτὸ διήρκεσε 10 λεπτὰ περίπου, ὅπως εἶπε ἡ νύμφη της, ποὺ τὴν παρακολουθοῦσε, γιατὶ ἡ ἴδια δὲν κατάλαβε πόσο χρόνο διήρκεσε ἡ ὀπτασία. Ἦταν κάτι πρωτόγνωρο γιὰ τὴν ἴδια καὶ ἀναπάντεχο (τὸ περιεχόμενο τῆς συνομιλίας. Τὸν Γέροντα τὸν εἶχε ξαναδεῖ μετὰ τὴν κοίμησή του, καὶ καθ᾽ ὕπνον, καὶ ξύπνια). Καὶ γι᾽ αὐτό, φυσικά, πῆρε τὸν πνευματικό της τηλέφωνο, συγκλονισμένη, γιὰ νὰ τὸν ρωτήσει, ἐὰν αὐτὸ ποὺ εἶδε ἦταν πλάνη, ἤ ἦταν πραγματικότητα. Εἶδε τὸν Γέροντα Ἐφραίμ, ὁ ὁποῖος ἦταν πολὺ λυπημένος, καὶ προσπαθοῦσε νὰ μεταπείσει τὸν Χριστὸ γιὰ ὅσα ἐπρόκειτο νὰ συμβοῦν (γενηθησόμενα). (Αὐτά, βέβαια, συμβαδίζουν κατὰ πνεῦμα μὲ ὅσα ἔλεγε ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ ὅσο ἦταν ἐν ζωῇ).
Καὶ μετὰ τῆς εἶπε: « Μετάνοια! Μετάνοια! Ὁ Χριστὸς εἶναι πολὺ θυμωμένος. Δὲν ἔπρεπε οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι νὰ εἴμαστε σὲ αὐτὴν τὴν πνευματικὴ κατάσταση ποὺ βρισκόμαστε. Ἔρχονται πολὺ μεγάλα κακά. Δὲν μπορεῖτε νὰ φανταστεῖτε πόσο μεγάλα θὰ εἶναι . . . Ἀλλοίμονο, τί σᾶς περιμένει. Μετανοεῖστε ὅσο ὑπάρχει καιρός. Νὰ γονατίζετε καὶ νὰ κλαίετε. Νὰ ρίχνετε δάκρυα μετανοίας, μήπως ὁ Χριστὸς μαλακώσει. Αὐτὸ ἔχει νὰ κάνει καὶ μὲ αὐτὰ ποὺ γίνονται στὴν Ἀμερική. Πολὺς κόσμος θὰ φύγει μὲ αὐτὰ ποὺ ἔρχονται. Πολὺς κόσμος θὰ φύγει [=θὰ πεθάνει]. Δὲν ἔχετε ἔλεος ἀναμεταξύ σας. Δὲν ἔχετε ἔλεος. Εἶστε σκληροί. Ὁ ἕνας θέλει νὰ φάει τὸν ἄλλον. Αὐτὰ νὰ τὰ πεῖς καὶ στὸν πνευματικό σου, καὶ στοὺς ἄλλους».
Ἡ κυρία ποὺ εἶδε τὸ ὅραμα ἦταν πνευματικοκόρη τοῦ Γέροντα Ἐφραὶμ ἀπὸ παλιά, καὶ εἶχε ἐπικοινωνία μὲ τὸν Γέροντα μέχρι τῆς τελευτῆς του. Τὸ μήνυμα τοῦ Γέροντος εἶναι ἔγκυρο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου