Σκέψου ότι ο άνθρωπος πλάστηκε για τον Θεό (α' μέρος)

Μελέτη Β' 

β) Ότι ο άνθρωπος πλάστηκε για τον Θεό  (α' μέρος)

Σκέψου ότι ο Θεός δεν είναι μόνο η πρώτη σου αρχή, αλλά και ο τελικός σου σκοπός, διότι σε έπλασε και σε διαφυλάττει με μόνο σκοπό να Τον αγαπάς, να Τον δοξάζεις και να Τον εργάζεσαι στην παρούσα ζωή «ἐγώ εἰμι τὸ Α καὶ τὸ Ω ἡ ἀρχή καὶ τὸ τέλος». (Ἀποκ. α’, 8). Εσύ, αν υποθέσουμε, ότι θα σε δημιουργούσε, όχι ο Θεός, αλλά κάποιος άλλος, με σκοπό όμως να εργάζεσαι τα του Θεού, θα έπρεπε τότε να είσαι ολόκληρος δοσμένος στον Θεό, διότι όπως ισχύει παντού στην φύση, κάθε πράγμα γίνεται και εξυπηρετεί ένα σκοπό, με τον οποίο αναγνωρίζεται και χρησιμοποιείται· λ.χ. το μαχαίρι γίνεται για να κόβει, το κλειδί για να ανοίγει, το ρολόι για να δείχνει σωστά την ώρα· αυτό το αξίωμα είναι κοινά αποδεκτό σε όλους τους φιλοσόφους. Τίποτε μάταιο δεν δημιούργησε ο Θεός και καθετί κινείται εξαιτίας Του. 

Τώρα, στοχάσου αδελφέ, πόσο οφείλεις εσύ να είσαι δοσμένος ολοκληρωτικά στον Θεό. Τα ζώα δεν έγιναν από τον άνθρωπο, αλλά για να υπηρετούν τον άνθρωπο, κοπιάζουν τα δυστυχισμένα γι’ αυτόν και θανατώνονται όποτε εκείνος το θελήσει. Εσύ αγαπητέ, πώς επιμένεις να ζεις κατά το θέλημά σου, ενώ σου υπαγορεύουν να ζεις κατά το θέλημα του Θεού τα δύο παρακάτω άπειρα χρέη σου: Πρώτον, το ότι έλαβες από τον Θεό όλα τα αγαθά· και δεύτερον, το ότι τα έλαβες με μόνο σκοπό να Τον δοξάζεις και να Τον εργάζεσαι με όλη σου την καρδιά. Όπως είπε και ο ιερός Αυγουστίνος: «Ἵνα ὅλος σοι δουλεύω, πάντα ὅσα ἐποίησας, εἰς τήν ἐμήν δουλείαν παρέδωκας» (Εὐχ. θ’ ἤ κ’). Καί επίσης: «πάντα ὑπό τους πόδας τῶν ἀνθρώπων ὑπέταξας ἵν’ ὑποταγῇ σοι μόνος ὁ ἄνθρωπος, καί ὅλος ῇ σός». (Εὐχ. ι’). 

Και λοιπόν αδελφέ, κοίταξε πόσο μεγάλη αταξία περιέχει η ζωή που ως τώρα έζησες, διότι αυτή δεν είναι διορισμένη να προσβάλει ένα άπειρο αγαθό, την τιμή δηλαδή και την δόξα και την εργασία των εντολών του Θεού, και εσύ την ξόδεψες αχρείως εργαζόμενος τα πάθη σου και την αγάπη του κόσμου, επιθυμώντας πράγματα πολύ κατώτερα για τον εαυτό σου. 

Άρα, μάταια, ήλθες στην ζωή, όπως όλοι εκείνοι οι λαοί, για τους οποίους λέγει η Γραφή, ότι έγιναν αχρείοι χωρίς καμία ωφέλεια πάνω στην γη, με το να μην δουλεύουν για τον Θεό, ούτε να εξυπηρετούν τον σκοπό για τον οποίο πλάσθηκαν. «Μάτην κοπιάσουσι πρός λαόν, ὅς οὐκ ὠφελήσει αὐτούς εἰς βοήθειαν» (Ἠσ. λ. 5). Έτσι και συ, γρήγορα θα καταλάβεις πόσο μάταια και χαμένα είναι όλα σου τα έργα, σαν μια σαΐτα που δεν πετυχαίνει να σημαδέψει σωστά τον στόχο, από την στιγμή που δεν τα κάνεις αυτά για την δόξα του Θεού· Όπως λέει και το φιλοσοφικό εκείνο αξίωμα, ‘κάθε τι που απογυμνώνεται από τον σκοπό του, γίνεται μάταιο’. Έτσι, όταν ένα μαχαίρι δεν κόβει, γίνεται μάταιο· ένα κλειδί όταν δεν ανοίγει, δεν προσφέρει τίποτε· ένα ρολόι όταν δεν δείχνει σωστά την ώρα, μας είναι άχρηστο. 

Σου είπα ότι τα έργα σου γίνονται μάταια και ανωφελή, όταν δεν εξυπηρετούν τον σκοπό τους που είναι η δόξα του Θεού. Όμως, τα ίδια αυτά έργα θα τα δοκιμάσεις σαν μια μεγάλη φωτιά, η οποία θα σε κατακαύσει την τελευταία ημέρα της Κρίσεως. Γι’ αυτό πρόσεχε· αν δεν δώσεις στην παρούσα ζωή μία θεληματική δόξα στο Θεό με τα έργα σου, και με την υπακοή στο θείο Του θέλημα, τότε στην μέλλουσα ζωή θα λάβεις δίκαια τιμωρία, εσύ και όλοι εκείνοι που με την παντοτινή αμετανοησία τους παρόξυναν την θεία Δικαιοσύνη. «Πᾶσα γάρ φησι γλῶσσα ἐξομολογήσεται, ὅτι Κύριος Ἰησούς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός.» (Φιλιπ. β. 11).

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, Πνευματικά Γυμνάσματα

Αντιγραφή σε ελεύθερη απόδοση στην Νεοελληνική υπό αδελφού της Μονής.

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο με αναφορά πηγής το 

Ιστολόγιο της Ιεράς Μονής Προφήτου Ηλία Θήρας thesvitis.blogspot.com