η Μαρία η αιγυπτία αν και μικρή είχε ένα ερώτημα μεγάλο: αν υπήρχε μια αγάπη που να διαρκεί τόσο πολύ, όσο διαρκούσε το ‘για πάντα’…. κι ο τρόπος που είχε βρει η Μαρία για να ψάχνει γι’αυτή την αγάπη που διαρκεί, ήταν να μοιράζει συνέχεια το κορμί της σε καινούριους έρωτες, σε καινούριους ερωτικούς συντρόφους
στο τέλος, το ψάξιμο αυτό, η ερώτηση αυτή έγινε στην Μαρία τόσο επίμονη που γράφτηκε κυριολεκτικά επάνω στο κορμί της.. και η Μαρία ζητούσε απεγνωσμένα αυτήν την αγάπη με σωστό τρόπο αλλά σε λάθος μέρος.. ο τρόπος ήταν ο πόθος κι ήτανε σωστός-απαραίτητος για να βρεί την αγάπη.. το μέρος όμως λεγότανε φιληδονία και ήταν λάθος.. ήταν ένα μέρος πολύ φτηνό..ένα φτηνό ξενοδοχείο για φτηνή αγάπη με φτηνή ανταλλαγή ..ένα ξενοδοχείο πολυσύχναστο μεν, όμως πολύ πληκτικό γιατί οι πελάτες του αποδεικνύονταν πάντοτε βαρετά πανομοιότυποι..γιατί παραμένανε όλοι τους μόνοι,ξένοι από την Μαρία.. ξένοι και πριν την παραμονή τους εκεί, ξένοι και μετά την παραμονή τους εκεί..
η παραμονή τους εκεί δεν διαρκούσε ποτέ αρκετά.. σαν να μην γινότανε καν παραμονή εκεί
ένας έρωτας έγραφε για λίγο στο κορμί της Μαρίας - σ’αγαπώ- κι έπειτα η γραφή σβυνότανε
κι ύστερα ερχόταν άλλη γραφή κι έγραφε εκεί καινούριο σ’αγαπώ, με την ελπίδα αυτό να μην σβυστεί ποτέ ..όμως η καινούρια γραφή έμοιαζε με την προηγούμενη- και πάντοτε σβηνότανε.. και μετά ερχότανε κι άλλη γραφή, καινούριος έρωτας, και μετά κι άλλη κι άλλη, και ξανάγραφαν όλες πάνω στο σώμα της Μαρίας αυτό το σ’αγαπώ που συνέχεια σβυνότανε-----
και το κορμί της Μαρίας είχε γεμίσει με δεκάδες τέτοια μισοσβυσμένα -- τατουάζ σάγαπώ--
τα χνάρια της πορνείας - τα χνάρια ενός πόθου αδιέξοδου…….
Κι έτσι στο ξενοδοχείο της Μαρίας είχε πάντα κόσμο αλλά είχε πάντα μοναξιά
Όταν μετά η Μαρία επισκέφθηκε το ξενοδοχείο του Θεού-να προσκυνήσει τον Τίμιο σταυρό στα Ιεροσόλυμα-ο Θεός της έκλεισε την πόρτα του τρείς φορές δυνατά στο πρόσωπο…
τότε η Μαρία η αιγυπτία κατάλαβε ότι η αγάπη αυτή που κρατάει για πάντα υπήρχε αληθινά και πως στεκότανε εδώ πίσω απ’ αυτή την πόρτα που δεν άνοιγε ..πως δεν την είχε κλείσει ο αέρας την πόρτα στο προσωπό της, αλλά αυτή η αγάπη που στεκότανε από πίσω της…
αυτό το κλείσιμο φανέρωσε στην Μαρία ότι το ξενοδοχείο της όσο κι αν γέμιζε με κόσμο θα έμενε πάντοτε άδειο..ότι θα ήταν πάντοτε ένα ξενοδοχείο άδειο-ερημικό που θα παρίστανε το ζωντανό,το κοσμοπολίτικο
Κι ότι για να ζωντανέψει το ξενοδοχείο της χρειαζότανε η Μαρία να στέκεται και περιμένει τους άλλους στην πόρτα, όπως περίμενε ο Θεός..έτσι εκεί στην πόρτα θα μάθαινε να ποθεί με αγάπη παντοτινή αυτούς που το επισκεπτότανε, όπως ο Θεός
Τότε η Μαρία σκέφτηκε ότι για να αποκτήσει αυτόν τον μεγάλο πόθο για τον Θεό και τους ανθρώπους να φύγει μακριά από τους ανθρώπους.. και έτσι τότε η Μαρία έφυγε στην έρημο.. στην έρημο την αληθινή..που είναι έρημος και φαίνεται έρημος
Τότε κατάλαβε η Μαρία ότι οι άνθρωποι όταν παίρνανε στα σοβαρά το θέμα της αγάπης τότε πηγαίνανε στην έρημο— οι άνθρωποι για να αγαπήσουνε παντοτινά φεύγανε σε ένα τόπο τόσο άδειο που να φωνάζει δυνατά την έλλειψη των άλλων ενισχύοντας έτσι των πόθο για τους άλλους…
Οι άνθρωποι πάντοτε για να αγαπήσουνε, ερημώνανε-αδειάζανε κάνοντας πίσω το δικό τους θέλω ώστε να γίνει εκεί τόπος άδειος, έρημος…κι αυτός ο άδειος τόπος, η έρημος που δημιουργώτανε μέσα τους γινόταν τότε τόπος φιλοξενίας των άλλων-ένα ξενοδοχείο που οι άλλοι θα έμεναν για πάντα
Και τα χρόνια πέρασαν και η Μαρία πέθανε εκεί στην έρημο αλλά όχι μόνη…
Τα χρόνια πέρασαν και φτάσανε το Τώρα το δικό μας τώρα..
Τώρα έχουμε κι εμείς το δικό μας ξενοδοχείο κι ίσως να υπάρχει και γι’αυτό αυτή η αγάπη που να κρατάει για πάντα… όμως τώρα κάτι άλλαξε..τώρα φαίνεται πως δεν χρειάζεται πια να αναζητήσουμε εμείς όπως η Μαρία μια έρημο που θα μας βοηθήσει σ’αυτήν την αναζήτηση..
Γιατί η έρημος εκείνη που θα αυξήσει σε εμάς τον πόθο για τους άλλους τώρα δεν υπάρχει πια.. … πάει καιρός που μια νέα έρημος ήρθε μόνη της απρόσκλητη σε εμάς, κι εγκαταστάθηκε μαζί μας..
είναι μια έρημος πολιτισμένη τώρα, μια έρημος μακιγιαρισμένη πιο πολύ από το παλιό ερημικό ξενοδοχείο της Μαρίας με τους πολλούς βαρετούς ανθρώπους που όμως τώρα είναι πια σε απομίμηση ..γιατί τώρα οι άνθρωποι έρχονται κοντά πολύ λιγώτερο με τα σώματα τους ακόμα κι από εκείνους τους επισκέπτες του πρώτου ξενοδοχείου της Μαρίας ..οι άνθρωποι της νέας ερήμου τώρα πιο πολύ στέλνουν τις εικόνες τους στους άλλους κι όχι το σώμα τους
τώρα είναι μια έρημος που προσπαθεί να κρύψει την έλλειψη των άλλων όχι τόσο μέσα στο σχήμα της φτηνής ανταλλαγής αλλά στο σχήμα μιας ήρεμης εξαφάνισης, κάνωντας τώρα τους ανθρώπους να ζούνε σαν ανώνυμες προσθαφαιρούμενες μονάδες μέσα σε μια διαφανή απεραντοσύνη τηλεπικοινωνιών και χάους, τυχαιότητας και μοναξιάς.
Αυτή η καινούρια έρημος αντικατέστησε την παλιά έρημο κρύβοντας στους ανθρώπους την ενόχληση από την έλλειψη των άλλων με μία ήσυχη τυφλή υπακοή σε κάτι που εκλαμβάνεται από τους ανθρώπους σαν θέληση, σαν δικός τους πόθος ενώ δεν είναι παρά μια υποβολή άνωθεν, στο όραμα μια γενικής μέτριας ηρεμίας-μιας ήσυχης εξαφάνισης ακόμα και μέσα στους δυνατούς ήχους των μηχανών και των εικόνων
Οι άνθρωποι που ζούνε τώρα σ’αυτην την καινούρια έρημο δεν ξέρουνε αυτήν την μικρή Μαρία από την αίγυπτο
Άμα όμως κάποτε η μοναξιά τους τρακάρει, όπως εκείνης, δυνατά πάνω σε μια πόρτα ίσως να γίνει σ’αυτούς η έλλειψη των άλλων φανερή και ίσως τότε να ανάψει σ’αυτούς όπως στην Μαρία πόθος για τον Χριστό και τους άλλους
Ίσως έτσι τότε αυτή η νέα έρημος των ανθρώπων να φέρει και πάλι ζωή στους ανθρώπους
Μια αγάπη που να μην τελειώνει ποτέ
π.Σιλουανός
ΠΗΓΗ: http://alhthia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου