Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Ο Αναστάσιμος χαιρετισμός που γίνεται πηγή χαράς και ειρήνης για όσους πιστεύουν στην Ανάσταση του Χριστού. Είναι τόσο μεγαλειώδης η ενέργεια ανάπλασης αυτής της φράσης που όσο περισσότερο την λέμε, τόσο περισσότερο ενδυόμαστε την απεραντοσύνη της μετά θάνατον πραγματικότητας στα δεξιά του Πατρός.
Το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» σίγουρα μας υψώνει σε καταστάσεις πνεύματος που ο σύγχρονος άνθρωπος δεν γεύεται τακτικά, ιδίως εκείνος που έχει επιλέξει μία μετριοπαθή στάση απέναντι στην χριστιανική του ιδιότητα. Πάραυτα, πολλές φορές, ψυχές που θεωρητικά είναι μακράν της Εκκλησίας βιώνουν το μεγαλείο της Αναστάσεως περισσότερο και από εκείνες που ανήκουν στους συνειδητοποιημένους χριστιανούς, βιώνοντας την πρώτη τους πρόσκληση για την αιώνια ζωή την Λαμπροφόρο Ημέρα της Αναστάσεως.
Οι Ναοί μας πλέον γεμίζουν με νέους και νέες που αναζητώντας μία νίκη έπειτα από τις συνεχόμενες ήττες της καθημερινότητάς τους, οικειοποιούνται την Νίκη του Χριστού, την Ανάστασή Του δηλαδή. Η εξωτερική τους εμφάνιση συχνά δεν προσιδιάζει με την ευπρεπή εμφάνιση που ο χριστιανός επιλέγει για την παρουσία του μέσα στο ναό. Όμως, αυτό δεν στέκεται εμπόδιο στον Κύριο να αποδείξει την δύναμη Του, την δύναμη της Αγάπης, η οποία εκχύνεται αδιάκριτα σε όλους, νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες…
Είναι παρήγορο να θωρείς στην διάρκεια της Αναστάσιμης Θ. λειτουργίας τα μάτια των νέων μας να λαμποκοπούν από την χαρά του Αναστάντος Χριστού, ανθρώπων που μέχρι χθες είχαν αποφασίσει να φύγουν για κάποιο κέντρο διασκέδασης αμέσως μετά το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ», αλλά θαμπωμένοι και συγκλονισμένοι, «τρομαγμένοι και εκστασιασμένοι» από τα συμβαίνοντα στο Ναό, καθηλώνονται έως τέλους στο στασίδι τους και απολαμβάνουν την επ-Ανάσταση της ψυχής τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου