Ενθυμούμαι, μια φορά που η θλίψη προσπαθούσε να εξαντλήσει την ψυχή μου, είχα καθίσει εκεί στη γωνία και προσπαθούσα να μη σκέφτομαι, αλλά να προσεύχομαι. Όταν σκεφτόμουν, ταραζόμουν· όταν προσευχόμουν, γαλήνευα. Μη νομίζεις ότι οι λογισμοί ήταν της μιας ώρας. Πέντε χρόνια μου έλεγαν “φύγε” και προσπαθούσαν να με παρασύρουν. Εκείνη την ώρα ένας μοναχός περνά, να από ‘δω, έξω από το ντουβαράκι, με βλέπει στεναχωρημένο και μου λέει. “Τι περιμένεις; Να πεθάνεις; Μη σκας! Και άλλα τζάκια καπνίζουν στο Άγιον Όρος”. Τότε βγήκε μια δύναμη, μια απόφαση και απάντησα: “Όχι, πάτερ. Μπορεί στο Άγιον Όρος πολλά τζάκια και καλά να καπνίζουν. Εμένα η Παναγία εδώ με έφερε και εδώ θα μείνω μέχρι το τέλος”. Έτσι είπα και σηκώθηκα, όχι μόνο από το πεζούλι, αλλά και από την κατάσταση που είχα πέσει.
Στα πνευματικά χρειάζεται όχι θέλημα, αλλά θέληση και απόφαση ισχυρή. Το “εδώ θα μείνω” δεν το φώναξε ο εγωισμός, δεν το είπε ο λογισμός, αλλά η καρδιά μου. Ό,τι θέλει η καρδιά και επιθυμεί, εάν είναι και το θέλημά Του, το δίνει ο Χριστός. Δεν το είπα εκείνη την ώρα στον μοναχό που περνούσε, μα στον Χριστό. Και ζήτησα με την απόφασή μου και το έλεος Του και τη χάρη Του.
Απόσπασματα απ' το βιβλίο του Πατρός Σπυρίδωνα Βασιλάκου ''Έλα Φώς'' Συνάντηση με τον Όσιο Εφραίμ Κατουνακιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου