29 Ιουνίου 2022

Λόγος προς τους Πρωτοκορυφαίους και Πανεύφημους Αποστόλους - †ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ


«Πέτρον και Παύλον, τους λαμπρούς φωστήρες του νοητού στερεώματος, τους Πρωτοκορυφαίους και Πανεύφημους Αποστόλους τιμά την 29ην Ιουνίου κατά χρέος και εγκωμιάζει με ψαλμούς και ύμνους τα Πάνσεπτα Πρόσωπά τους η του Χριστού Εκκλησία. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ΠΕΤΡΟ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟ

.Ιδρυμένη Αυτή με τη σάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού και με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος την μέρα της Πεντηκοστής στον κόσμο, χορήγησε και χορηγεί άπλετο τον θείο φωτισμό αρχικά στους Αγίους Αποστόλους και μετά ταύτα σε κάθε πιστό και βαπτισμένο Μέλος Της και θεμελιώθηκε ακριβώς στη Θεόπνευστη διδασκαλία των, ως Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία..

Η διδασκαλία, οι εμπειρίες, οι θεοπτίες και το ευαγγελικό κήρυγμα τους, των Πρωτοκορυφαίων, των λοιπών Αποστόλων των 12 και των 70 εν συνεχεία, των πτωχών εκείνων άσημων κατά κόσμο ψαράδων, των απλών και αμόρφωτων ανθρώπων, που απεστάλησαν από τον Εσταυρωμένο και Αναστάντα Διδάσκαλό στα πέρατα της Οικουμένης, για να οδηγήσουν τους βυθισμένους στην πλάνη των ειδώλων και της αμαρτίας ανθρώπους στο φως της θεογνωσίας και επιγνώσεως του μόνου αληθινού Τριαδικού Θεού, αποτελούν τις κολώνες και βάσεις της Εκκλησίας. Ας αναλογισθούμε τους υπέρ άνθρωπον αγώνες και θυσίες και κόπους και πληγές και φυλακές και θλίψεις και βίαιο θάνατο των Αγίων τούτων Ανδρών, χάριν υπακοής και πίστεως στο πρόσταγμα του Κυρίου και χάριν της σωτηρίας ημών όλου του ανθρωπίνου Γένους..

Η Εκκλησία από αρχαιότατους χρόνους, τιμώντας χρεωστικά το μέγιστο αυτό έργο των Αποστόλων προς διάδοση του μηνύματος του Χριστού και ευαγγελισμό της Οικουμένης, καθιέρωσε σχετική περίοδο τροφικής προετοιμασίας και νηστείας προς τιμή τους. Η 29η Ιουνίου ημέρα μνήμης των Κορυφαίων της Αποστολικής δωδεκάδος Πέτρου και Παύλου, η 30η Ιουνίου ημέρα μνήμης και συνάξεως των Δώδεκα Αποστόλων, αλλά και των εβδομήκοντα και των άλλων μαθητών και μαθητριών των Αποστόλων, όπως μαρτυρούν τα συναξάρια της Εκκλησίας «Διότι, κι αν δεν τελειώθησαν όλοι αυτοί κατά την ίδια ημέρα και ο καθένας τους σε διαφορετικό χρόνο και ημέρα η Εκκλησία, αποδίδοντάς τους υπερβάλλουσα τιμή, τελεί τη μνήμη όλων αυτών από κοινού.» Η Εκκλησία ξεχώρισε από την αρχή τα πρόσωπα των δύο Αποστόλων, Πέτρου και Παύλου.
Ο Πέτρος ανήκε στην δωδεκάδα του στενότερου κύκλου των μαθητών του Κυρίου. Λόγω της ηλικίας του και του θερμού και δυναμικού του χαρακτήρα, αλλά και της ιδιαίτερης αγάπης του Χριστού προς Αυτόν, είχε τα πρωτεία του ιερού εκείνου Συλλόγου. Το τιμητικό του αυτό Πρωτείο φαίνεται στα Ευαγγέλια και στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, όπου σε όλες τις συνάξεις της Πρωτοχριστιανικής Αδελφότητας των Ιεροσολύμων που είχε την πρωτοβουλία. Ο λόγος του ενείχε ιδιαίτερο κύρος και ήταν αδιαμφισβήτητα ηγεμονική μορφή..

Ο Παύλος δεν ανήκε στους δώδεκα Αποστόλους, ούτε στους Εβδομήκοντα, ούτε και είχε γνωρίσει σωματικά τον Χριστό κατά την επί γης παρουσία Του. Στον Χριστό πίστευσε μετά το πάθος και την ανάστασή Του, κατόπιν εκείνης της φοβερής οπτασίας και ενώ πορευόταν στη Δαμασκό, κατά την οποία είδε τον Κύριο Ιησού να τον προσκαλεί στην πίστη Του. Αυτό όμως, που τον κατέστησε αδιαμφισβήτητα Κορυφαίο μεταξύ των Αποστόλων, ήταν οι υπερβάλλοντες αποστολικοί Του κόποι, το ύψος και η έκταση της θεόπνευστης διδασκαλίας και συγγραφικής Του δραστηριότητας. «Τί μεῖζον Πέτρου; ἥ τί ἴσον Παύλο», ερωτά εκπληττόμενος σε ένα εγκωμιαστικό του λόγο προς τους Αποστόλους ο Χρυσός Ρήτορας της Οικουμένης, Ιωάννης Χρυσόστομος; Η ουράνια διδασκαλία και τα θεάρεστα έργα των «καλλικελάδων αυτών χελιδόνων του Πνεύματος» είναι ασφαλώς αφθονώτατα και, «ἐπιλήψει με ὁ χρόνος διηγούμενον» αυτά. Θα σταθούμε σε ένα κοινό σημείο της ζωής των δύο τούτων Χριστοφόρων Ανδρών: Στην από βάθους ψυχής μετανοία τους, την οποία επισφράγισαν τα έργα τους που ακολούθησαν..

Ο Πέτρος «πέτρα της πίστεως», κατά τον χαρακτηρισμό του Κυρίου. Έθερμος μαθητής φωτίσθηκε από τον Θεό και ομολόγησε την θεότητα του Χριστού, για να ακούσει το, «σὺ εἶ Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτην τὴν πέτραν (δηλ. της ομολογίας σου) θὰ θεμελιώσω τὴν Ἐκκλησίαν μου», για την απροσεξία και την καύχησή του λίγο πριν το Πάθος του Διδασκάλου -ότι τάχα κι αν όλοι τον αρνούνταν, αυτός ουδέποτε θα σκανδαλιζόταν και, αν χρειαζόταν, θα πέθαινε μαζί του-, έπεσε. Φοβισμένος από τους λόγους υπηρετριών και ασήμων αργοσχόλων στην αυλή του Καϊάφα, πριν ακόμη λαλήσει ο κόκορας 3 φορές, όπως του είχε προειπεί ο Παντογνώστης Ιησούς, αρνήθηκε ενώπιόν τους 3 φορές τον Ευεργέτη των απάντων, και μάλιστα με όρκους, λέγοντας ότι «οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον»! Δεν τον γνωρίζω Αυτόν, ποιος είναι, ούτε και έχω καμιά σχέση μαζί Του!
Κι όταν ο Ιησούς, θλιμμένος και εξουθενημένος από τους παρόντες και από όλους εγκαταλειμμένος, γύρισε και τον ατένισε στα μάτια και στην καρδιά, τότε ο Πέτρος ήλθε σε συναίσθηση του φρικτού του πτώματος και, «ἐξελθῶν ἔξω, ἔκλαυσε πικρῶς»!.

Ο Παύλος, πόσα κακά δεν έπραξε κατά της νεοσύστατης τότε Χριστιανικής Εκκλησίας, τα οποία κι ο ίδιος ομολογεί; Παρίστατο στον λιθοβολισμό του Πρωτομάρτυρος Στεφάνου, προσέχοντας τα ρούχα αυτών, που φόνευαν. Συνευδοκούσε και συμψήφιζε στη θανάτωση πιστών Χριστιανών. Καταδίωκε τα Μέλη της Εκκλησίας, τα φυλάκιζε τα ανάγκαζε να βλασφημήσουν το όνομα του Χριστού! Και, γιατί όλα αυτά; Γιατί νόμιζε ότι έτσι ευαρεστεί τον Θεό των πατέρων του! Αλλά, ήλθε και για τους δύο η ώρα της Χάριτος..

Ο Πέτρος δεν έκλαυσε μόνο μετά την άρνηση. Έκλαιγε και μετά! Καθ’ όλη τη μετέπειτα ζωή του! Είχε μετανοήσει με γνησιότητα, ο Φιλάνθρωπος και καρδιογνώστης Θεός τον συγχώρησε και τον αποκατέστησε στο Αποστολικό του αξίωμα, όπως ξεκάθαρα μας διηγείται το τελευταίο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου. Για αυτό κι εκεί τον ρώτησε ο Αναστάς 3 φορές, «Σίμων Ἰωνά, ἀγαπᾶς μὲ;», ώστε με την τριττή ερώτηση και την αντίστοιχη τριττή απάντηση του Πέτρου, «ναί, Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σὲ», να εξαλειφθεί το αμάρτημα της τριπλής αρνήσεως. Το θεολογεί προσφυέστατα το δοξαστικό του Εσπερινού της εορτής ο μελωδός και υμνογράφος, Ιωάννης ο Δαμασκηνός: «Τῷ τριττῶ τῆς ἐρωτήσεως, τῷ Πέτρε φιλεῖς μέ, τὸ τριττὸν τῆς ἀρνήσεως ὁ Χριστὸς διωρθώσατο». Στη συνέχεια άκουσε από τον Κύριο το, «βόσκε τά πρόβατά μου», με το οποίο τον καθιστούσε και πάλι ποιμένα των λογικών του προβάτων. Και ο Πέτρος ασφαλώς δεν έμεινε μέχρις εδώ! Την αυθεντικότητα της μετανοίας του, όπως μας εξιστορεί ο κατά πλάτος βίος του, επιβεβαίωσαν οι μέγιστοι ιεραποστολικοί του κόποι και οι περίοδοι καθ’ όλη την τότε αχανή Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αλλά και πέραν αυτής, που τον οδήγησαν μέχρι την Πρωτεύουσα Ρώμη, όπου και υπέστη το δια Χριστόν μαρτύριο επί Αυτοκράτορα Νέρωνος, σταυρωθείς αντιστρόφως, με το κεφάλι δηλαδή προς τα κάτω, όπως ο ίδιος ζήτησε! Έτσι εκπληρώθηκε και η σχετική προφητεία του Χριστού, που του προείπε μετά την ανάστασή του: «Όταν γεράσεις, θ᾽ απλώσεις τα χέρια σου και κάποιος άλλος θα σε ζώσει (δεσμεύσει) και θα σε πάει εκεί που δεν θέλεις. Κι αυτό το είπε (ο Ιησούς), φανερώνοντας με ποιο θάνατο θα δόξαζε (ο Πέτρος) τον Θεό» (Ιω. 21, 18-19)..

Ο Παύλος αμέσως μετά την ουράνια κλήση του από τον Ιησού, που μέχρι τότε καταδίωκε, μέχρι το τέλος της ζωής του θρηνούσε για όσα κακά είχε πράξει εν αγνοία του κατά της Εκκλησίας και ελεεινολογούσε τον εαυτό του. Ταυτόχρονα, απεδύθη στο τεράστιο εκείνο ιεραποστολικό έργο, από τη Συρο-Παλαιστίνη μέχρι και την Ισπανία, υφιστάμενος πλείστες όσες θλίψεις και δοκιμασίες, για να υπομείνει κι αυτός στο τέλος τον δια ξίφους θάνατο στη Ρώμη από τον Νέρωνα. Τα εκφράζει όλα τούτα με κάθε ταπείνωση και συναίσθηση, προς δόξαν Θεού: «Τελευταίο απ᾽ όλους, σαν σε έκτρωμα, εμφανίστηκε και σ᾽ εμένα (ο Χριστός). Γιατί εγώ πραγματικά είμαι ο τελευταίος ανάμεσα στους Αποστόλους. Δεν είμαι άξιος ούτε να ονομάζομαι Απόστολος, γιατί καταδίωξα την Εκκλησία του Θεού. Με τη Χάρη όμως του Θεού έγινα αυτό που έγινα. Αυτή η Χάρη προς εμένα δεν υπήρξε άκαρπη, αλλά κοπίασα στο αποστολικό έργο περισσότερο από όλους τους Αποστόλους με την Χάρη του Θεού που με συνοδεύει» (Α´ Κορ. 15, 8-10). Ω, μακαρία δυάς Πέτρε και Παύλε! Πως να σας εγκωμιάσουμε επάξια; Ποια ευχαριστία πρέπουσα για τους καμάτους σας για τη σωτηρία μας να σας ανταποδώσουμε; Παρακαλούμε, πρεσβεύσατε στον Κύριο, προς τον Οποίο έχετε μεγάλη παρρησία, να μας ελεήσει και συγχωρήσει, τους αναξίους της κλήσεως του ονόματος του Χριστού! Να μας δώσει Χάρη και μετάνοιά και έργα όμοια της δικής Σας μετανοίας. Να ειρηνεύει τη ζωή, τον τόπο και τον κόσμο μας ολόκληρο. Να μας αξιώσει της ανέκφραστης εκείνης τρυφής του Παραδείσου, όπου εσείς χοροβατείτε με τους Αγίους Αγγέλους του Θεού και τους μιμητές των Αποστόλων Αγίους μας, με τη Χάρη και την φιλανθρωπία Του. Αμήν!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Η ΙΕΡΑ ΜΑΣ ΜΟΝΗ ΑΠΟ ΨΗΛΑ!

ΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ