Ο Όσιος Αθανάσιος καταγόταν από την Αδριανούπολη. Γεννήθηκε στο 1220 μ.Χ. Ο πατέρας του ονομαζόταν Γεώργιος και η μητέρα του Ευφροσύνη. Ήταν άνθρωποι πολύ πλούσιοι και πολλοί ευσεβείς. Όταν γεννήθηκε ο Όσιος, οι γονείς του τον βαπτίσαν, και του έδωσαν το όνομα Αλέξιος. Από τα παιδικά του χρόνια ο Αλέξιος φαινόταν, ότι θα γίνει πολύ ευσεβής Χριστιανός και θα φώτιση πολλούς με το παράδειγμά του. Ο πατέρας του πέθανε και ο Αλέξιος έμεινε ορφανός, αλλά προόδευσε στην αρετή πολύ. Ζούσε μια ζωή ενάρετη και σύμφωνη με την χριστιανική διδασκαλία. Του δημιουργήθηκε όμως η επιθυμία να απαρνηθεί τελείως τα μάταια και γήινα και να αφιερώσει ολοκληρωτικά την ζωή του στο Θεό. Έτσι λοιπόν και ο νεαρός Αλέξιος, εγκατέλειψε την μητέρα του, τους συγγενείς του και όλους τους φίλους του και πήγε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί σ’ ένα πλούσιο Μοναστήρι, πού ζούσε κάποιος θειος του μοναχός, έγινε και αυτός μοναχός και έλαβε το όνομα Ακάκιος. Στο Μοναστήρι όμως εκείνο οι μοναχοί δεν είχαν την ευλάβεια, πού έπρεπε και δεν φρόντιζαν για την ψυχή τους τόσο, όσο φρόντιζαν για τα υλικά αγαθά. Ο Ακάκιος όμως, βλέποντας αυτό, δεν έμεινε εκεί. Έφυγε αμέσως από το Μοναστήρι και κατευθύνθηκε προς το Άγιο Όρος. Αφού, λοιπόν, ο μοναχός Ακάκιος γύρισε όλα τα Μοναστήρια του Αγίου Όρους, τελικά εγκαταστάθηκε στο Μοναστήρι του Εσφιγμένου. Και έκανε πολλού σκληρούς αγώνες.
Ο Άγιος όμως επειδή εφοβήθη, μήπως από τις επίγειες τιμές και δόξες χάση την αιώνια δόξα, εγκατέλειψε το Μοναστήρι του Εσφιγμένου και κατευθύνθηκε προς τα Ιεροσόλυμα. Με ευλάβεια μεγάλη, προσκύνησε ο Όσιος τους Αγίους Τόπους. Κατόπιν ο Όσιος επήγε στο βουνό του Λάτρου, εκεί έμεινε κλεισμένος μέσα σ’ ένα κελί. Αργότερα ο όσιος εγκαταστάθηκε στο βουνό Γαλήσιο, αφού πρώτα πέρασε από το βουνό του Αυξεντίου. Εκεί συνάντησε πολλούς μοναχούς και πήρε μεγάλη ψυχική ωφέλεια.
Ο Άγιος όμως επειδή εφοβήθη, μήπως από τις επίγειες τιμές και δόξες χάση την αιώνια δόξα, εγκατέλειψε το Μοναστήρι του Εσφιγμένου και κατευθύνθηκε προς τα Ιεροσόλυμα. Με ευλάβεια μεγάλη, προσκύνησε ο Όσιος τους Αγίους Τόπους. Κατόπιν ο Όσιος επήγε στο βουνό του Λάτρου, εκεί έμεινε κλεισμένος μέσα σ’ ένα κελί. Αργότερα ο όσιος εγκαταστάθηκε στο βουνό Γαλήσιο, αφού πρώτα πέρασε από το βουνό του Αυξεντίου. Εκεί συνάντησε πολλούς μοναχούς και πήρε μεγάλη ψυχική ωφέλεια.
Εκεί στο βουνό Γαλήσιο ο μοναχός Ακάκιος έμεινε οκτώ χρόνια στο Μοναστήρι του Αγίου Λαζάρου του Γαλησιώτου. Κατά το διάστημα αυτό τον Άγιο τον χειροτόνησαν μεγαλόσχημο και του ανέθεσαν το διακόνημα του Εκκλησιάρχη. Με το όνομα τώρα Αθανάσιος. Ο Θεός, αργότερα, τον αξίωσε για να γίνει Επίσκοπος, για να βοηθήσει τα πνευματικά παιδιά του, με την διδασκαλία του και με το παράδειγμά του. Ο Θεός προσκάλεσε τον Άγιο, να αναλάβει το βαρύ έργο του Επισκόπου με την ακόλουθη οπτασία: Συνήθιζε ο Άγιος να πηγαίνει στην Εκκλησία πριν από τον όρθρο και να προσεύχεται στον νάρθηκα της Εκκλησίας. Κάποια νύχτα, ενώ ο Άγιος προσευχόταν με δάκρυα μπροστά στην εικόνα του Εσταυρωμένου, άκουσε μια γλυκιά φωνή, πού έβγαινε από την εικόνα, να του λέγει: Αθανάσιε, επειδή κι εσύ μ’ αγαπάς γι αυτό κι εγώ θα σου χαρίσω πολύτιμα πνευματικά παιδιά και θα σε βοηθήσω να γίνεις Επίσκοπος. Αυτά, όταν τα’ άκουσε ο Άγιος, έπεσε στη γη από τον φόβο του και άρχισε να ευχαριστεί και να δοξολογεί τον Θεό, για την τιμή, πού θα του έκανε. Έμεινε ο Άγιος, δέκα ολόκληρα χρόνια, σαν εκκλησιάρχης στο βουνό Γαλήσιο. Έφυγε από εκεί και επήγε στο Έγιο Όρος, για να βρει την ησυχία, πού ποθούσε. Εκεί ο Άγιος βρήκε την ησυχία, σε κάποιο ερημικό μέρος, μακριά από την ζωή και τον θόρυβο του κόσμου. Από εκεί όμως ο Άγιος, πολύ γρήγορα αναγκάσθηκε να φύγει και να εγκατασταθεί στο όρος του Γάνου. Το μέρος εκείνο ήταν πολύ κατάλληλο για άσκηση, και εκεί ο Άγιος βρήκε την ησυχία πού ποθούσε. Πολλοί άνθρωποι από τα γύρω μέρη αλλά και από τα περίχωρα, όταν έμαθαν την αρετή του Αθανασίου, έτρεξαν κοντά του. Ο Άγιος όλους τούς δεχόταν με αγάπη και καλοσύνη και αφού τούς έκανε ενάρετους, του έκανε και μοναχούς.
Κατά την εποχή εκείνη αυτοκράτορας στο Βυζάντιο ήταν ο Ανδρόνικος Παλαιολόγος. Ήταν άνθρωπος πολύ ευσεβής. Αυτός, βλέποντας την ξακουστή αρετή του Αγίου κάλεσε τούς κληρικούς και τούς Μητροπολίτες, για να ψηφίσουν, εάν θέλουν, τον Αθανάσιο Πατριάρχη. Ο Άγιος, επειδή θυμήθηκε την οπτασία, πού είχε δη στο Γαλήσιο όρος και επειδή φοβήθηκε, μήπως γι αυτή του την πράξη, φανεί ανυπάκουος στο Θεό, δέχθηκε την πρόταση του βασιλέως. Πήγε και παρουσιάστηκε μπροστά στον Βασιλέα και αμέσως χειροτονήθηκε άξιος Πατριάρχης, στις 14 Οκτωβρίου, του 1289. Ο Άγιος βρήκε την Εκκλησία σε πολύ κακή κατάσταση, ένεκα κυρίως των αιρετικών. Πάρα πολύ κοπίασε, να τη φέρει στην ευθεία γραμμή. Δίδασκε ο Άγιος πάντοτε με θάρρος και ακαταμάχητη δύναμη. Έλεγχε όλους τούς αδίκους, χωρίς να φοβάται πολλές φορές την δύναμη τους. Τούς καλούς Χριστιανούς του συμβούλευε να γίνουν καλύτεροι και τούς κακούς, τούς συμβούλευε να γίνουν καλοί και να βρουν το σωστό τους δρόμο. Επειδή το έργο του Αγίου ήτο πολύτιμο, ο διάβολος, φθόνησε και προσπαθούσε να βρει τρόπο, για να τον βλάψει. Έτσι με τη βοήθεια του διαβόλου, πολλοί άρχοντες και κληρικοί, οι οποίοι δεν μπορούσαν να υποφέρουν τούς ελέγχους του πνευματικού των πατρός, τον κατηγόρησαν στον βασιλέα, ότι αυτός είναι σκληρός και ανήμερος. Του ζητούσαν να χειροτονήσει Πατριάρχη, άλλον καλύτερο και ησυχότερο. Ο Βασιλεύς όμως, ο όποιος γνώριζε την άφθαστη αρετή του Αγίου, δεν τούς πίστευε. Όσο περνούσε όμως ο καιρός, εκείνοι εξαγριωνόταν περισσότερο. Και τότε ο βασιλιάς αναγκάστηκε για να φέρει ειρήνη στο βασίλειο του να ζητήσει την παραίτηση του Πατριάρχη Αθανασίου. Ο Άγιος όταν το έμαθε αυτό έμεινε ήρεμος. Υπέβαλλε την παραίτηση του και λέγοντας: «Εγκαταλείπω τον ανυπάκουο κλήρο και λαό και υποτάσσομαι στο Θεό. Τον παρακαλώ, να σας κυβερνήσει προς το συμφέρον σας, καθώς γνωρίζει Εκείνος, διά των πρεσβειών της Θεοτόκου και των Άγιων». Κατόπιν ο Άγιος, εγκατέλειψε την Πόλη και πήγε στο Μοναστήρι. Εκεί ο Άγιος έζησε μια πολύ ενάρετη ζωή άλλα δέκα χρόνια. Πολλές φορές, προέλεγε τα μέλλοντα.
Τον Πατριαρχικό θρόνο, μετά την παραίτηση του Αγίου, τον κατέλαβε ο Ιωάννης. Αυτός, ήταν πολύ ευσεβής και από την πολλή απλότητα, δεν ήλεγχε τούς ανθρώπους, οι οποίοι έβλαπταν την Εκκλησία. Εκείνος όμως έπειτα από εννέα χρόνια, επειδή βαρέθηκε την σύγχυση, πού ήταν στην Εκκλησία, παραιτήθηκε. Έτσι πάλι η Εκκλησία έμεινε χωρίς Πατριάρχη. Ο πιστός βασιλεύς Ανδρόνικος τότε άρχισε να ψάχνει να βρει κάποιον άξιον για τον Πατριαρχικό θρόνο. Κατά την εποχή εκείνην, ζούσε στην πάλι ένας άνθρωπος πολύ ευσεβής, πού ονομαζόταν Μηνάς. Σ’ αυτόν έστειλε γράμμα ο Αθανάσιος, αναφέροντας του, ότι μία ημέρα, θα γινόταν μεγάλος σεισμός στην Πόλη. Και πράγματι! έγινε ο σεισμός, όπως είπε ο Άγιος. Ο Βασιλιάς όταν έμαθε αυτό, πίστεψε, ότι ο όσιος Αθανάσιος ήτο πραγματικά άξιος για τον Πατριαρχικό θρόνο. Έστειλε τότε ανθρώπους, οι οποίοι έφεραν, χωρίς την θέληση του, τον Άγιο και τον κάθισαν στον Πατριαρχικό θρόνο.
Ο Άγιος, απεδείχθη για δευτέρα φορά άξιος του Πατριαρχικού θρόνου. Προστάτευε την Εκκλησία από τις αιρέσεις, βοηθούσε με πατρική αγάπη τούς αρρώστους, τις χήρες, τα ορφανά και τούς κατατρεγμένους. Κατά την διάρκεια της δευτέρας Πατριαρχίας, πού διήρκεσε οκτώ χρόνια, εξέδωσε εγκύκλιο περί της Κυριακής Αργίας. Σ’ αυτήν ορίζει την διάρκεια της Κυριακής Αργίας, από την δύσιν του ήλιου του Σαββάτου, ως την ίδια ώρα της Κυριακής. Ο διάβολος όμως βλέποντας το θείον έργον του Αγίου, φθόνησε και θέλησε να βλάψει και πάλιν τον Άγιο Πατριάρχη. Έτσι, όταν ο Άγιος είχε κλείσει οκτώ χρόνια στο Πατριαρχείο, παρακίνησε μερικούς κακούς και αδίκους να κατηγορήσουν τον Άγιο και να τον διώξουν από τον Πατριαρχικό Θρόνο. Ο Άγιος όμως για ν’ αποφύγει τις ταραχές πού γι αυτόν δημιουργούνταν στην πόλη, παραιτήθηκε το έτος 1310. Εγκαταστάθηκε και πάλι στο έρημο καταφύγιο του, στο Μοναστήρι του. Εκεί ο Άγιος προσευχόταν καθημερινώς και νήστευε πάρα πολύ. Για την ζωή, πού έκανε, ο Θεός τον αξίωσε πάρα πολλές φορές να δη οπτασίες θειες και να κάνη προφητείες για τα μέλλοντα. Όλοι σέβονταν τον Άγιο για την ζωή του και για τα θαύματά του. Καθημερινά τον επισκέπτονταν για να θαυμάσουν την αγιοσύνη του.
Όταν επρόκειτο να φύγει από τον μάταιο αυτόν κόσμο και να πάει κοντά στον ποθούμενο Κύριο, συγκέντρωσε τούς μαθητές του και τούς άφησε τις τελευταίες του υποθήκες. Τούς είπε τί έπρεπε να φυλάξουν για να σώσουν την ψυχή τους και πετύχουν την αιώνια ευτυχία και μακαριότητα. Αυτά και άλλα τούς δίδαξε και τέλος παρέδωσε την αγία του ψυχή εις ηλικία 100 ετών. Ήταν η 28η Οκτωβρίου.
Η μνήμη του Αγίου Αθανασίου, τιμάται από την Εκκλησία μας την 28ην Οκτωβρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου