Δυστυχῶς ἐπαληθευόμεθα ὅσοι ἐκφράσαμε τήν ἔντονη ἀνησυχία μας προφορικῶς καί γραπτῶς, ὅτι δηλαδή εἶναι προδιαγεγραμμένο τό σχέδιο νά καταργηθῇ ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς, κατόπιν τῆς λυσσαλέας πιέσεως τῶν καταχθονίων δυνάμεων πού μάχονται ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους μας. Ἤδη διαβάσαμε ὅτι περνᾶμε πλέον στήν πιλοτικά «προαιρετική» λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων καί τίς 52 Κυριακές τοῦ χρόνου σέ συγκεκριμένες περιοχές τῆς χώρας (ΦΕΚ Β’ 1859/08-07-2014).
Προσθέτομε λοιπόν σέ ὅσα ἔχομε γράψει ἐπί τοῦ θέματος μέχρι τώρα καί τίς παρακάτω σκέψεις.
Ἡ μέθοδος πού ἐφαρμόστηκε πάνω στό θέμα αὐτό καί πού ἐφαρμόζεται γενικῶς ὡς πρός τήν λήψη παρομοίων ἀποφάσεων, εἶναι συγκεκριμένη καί... ἀποτελεσματική. Κατ’ ἀρχάς «ρίχνεται» ἡ ἰδέα, ὥστε νά διαπιστωθῇ ἐάν ὑπάρχουν ἀντιδράσεις. Στήν συνέχεια προχωροῦν σταδιακά στήν ἐφαρμογή τῶν ἀποφάσεων, ὥστε νά ἐλέγχωνται οἱ ὅποιες ἀντιδράσεις. Ἐπιστρατεύεται ὁ τύπος καί γενικῶς τά Μ.Μ.Ε., ὥστε νά «ἑτοιμάσουν» μέ τόν γνωστό τρόπο τόν Λαό. Προβάλλονται τεχνηέντως καί συστηματικά κάποιοι πού ὑποστηρίζουν τίς ἀντορθόδοξες καί ἀνθελληνικές ἀπόψεις, καί ἤδη ἔχει ἀρχίσει τό ξήλωμα. Κατόπιν μπαίνουν σέ πλήρη ἐφαρμογή τά σχέδια ἀποϊεροποιήσεως τῆς ζωῆς μας καί ἁλώσεως τῶν πνευματικῶν κάστρων, ἀφοῦ καμφθοῦν ὅλες οἱ πνευματικές ἀντιστάσεις.
Ὁ Λαός χρησιμοποιεῖ τήν γνωστή φράση, προκειμένου νά χαρακτηρίσῃ τέτοιου εἴδους καταστάσεις, «ἡ μέθοδος τοῦ σαλαμιοῦ», τό ὁποῖο δηλαδή τεμαχίζεται καί καταναλώνεται σταδιακά. Ὑπάρχει ὅμως καί ἄλλη εὔστοχη παρομοίωση: «ἡ μέθοδος τοῦ βατράχου».Τί συμβαίνει δηλαδή;Ὅταν θέλῃς νά ζεματίσῃς τόν βάτραχο, δέν τό ἐπιτυγχάνεις ρίχνοντάς τον κατευθείαν στό βραστό νερό, διότι ἀντιδρᾶ ἀμεσώτατα καί φεύγει.Εἶναι ἀποτελεσματικώτερο νά τόν βάλῃς στό χλιαρό νερό, τό ὁποῖο τοῦ δημιουργεῖ ὡραία αἴσθηση, καί στήν συνέχεια ἐνῷ τό νερό θερμαίνεται, βράζει ὁ βάτραχος καί πεθαίνει λέγοντάς σου καί «εὐχαριστῶ».
Αὐτός ὁ τόπος ὁ ξεχωριστός γιά τήν ἱστορία καί τά παιδιά του, ἔφτασε σέ σημεῖο νά εἶναι πλέον ἀγνώριστος, ὄχι μόνο ὡς πρός τήν φυσική του κατάσταση, ἀλλά κυρίως ὡς πρός τήν πνευματική του ταυτότητα καί ὑπόσταση. Ἐπί δεκαετίες συνετελέσθη καί συντελεῖται αὐτή ἡ καταστροφή, αὐτό τό ξεθεμέλιωμα, καί μάλιστα χωρίς νά ἀνοίξῃ ρουθούνι.
Δέν ἔμεινε τίποτε ὄρθιο. Μᾶς κατέστρεψαν πνευματικά, μᾶς κουρέλιασαν ἠθικά, μᾶς ἐξευτέλισαν διεθνῶς, μᾶς ἤπιαν τό αἷμα οἰκονομικῶς, μᾶς ἔκαναν ζητιάνους στίς αὐλές τῶν ξένων καί μᾶς κατάντησαν πρόσφυγες μέσα στό ἴδιο μας τό σπίτι. Ἀλλοίωσαν τήν γλῶσσα μας. Παραχάραξαν τήν ἱστορία μας. Διέλυσαν τό θεσμό τῆς οἰκογενείας. Χτύπησαν ἀνελέητα τήν πίστη μας καί τήν χτυποῦν, δηλητηριάζοντας τά παιδιά μας μέσα ἀπό τό νεοποχίτικο πνεῦμα τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ.
Σέ λίγο θά ξεφυτρώνουν σάν τά μανιτάρια τά τζαμιά καί οἱ χῶροι λατρείας τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ἀπό τήν πρωτεύουσα μέχρι τήν τελευταία γωνιά τῆς Ἑλλάδος. Ἀλλοίωσαν τόν πληθυσμιακό χάρτη τῆς Πατρίδος μας, μέ σκοπό νά καταστήσουν τούς Ἕλληνες μειονότητα στόν ἴδιο τους τόν τόπο. Παρέσυραν τούς νέους μας σέ ἕναν ἐξευτελιστικό καί ὑλιστικό τρόπο ζωῆς. Μεθόδευσαν τήν ἔκλυση τῶν ἠθῶν, καί συνελόντ’ εἰπεῖν διέλυσαν τόν πνευματικό καί κοινωνικό ἱστό τῆς Ἑλλάδος.
Ὅμως ὅλα τελείωσαν; Ὄχι. Θά ἦταν μεγάλη ἁμαρτία νά πιστέψωμε κάτι τέτοιο.
– Ὑπάρχει πάνω ἀπ’ ὅλους καί ἀπ’ ὅλα ὁ Θεός. «Ἄλλαι μέν βουλαί τῶν ἀνθρώπων, ἄλλα δέ Θεός κελεύει».
– Ὑπάρχει ἡ Παναγία μας καί οἱ Ἅγιοι μας στόν οὐρανό καί στήν γῆ, πού ἀγάπησαν καί ἀγαποῦν αὐτό τόν μαρτυρικό τόπο καί μεσιτεύουν γιά μᾶς. Γι’ αὐτό καί ὁ Θεός μακροθυμεῖ καί μᾶς ἀνέχεται παρά τίς ἁμαρτίες μας.
– Ὑπάρχει ὁ Λαός μας, τοῦ ὁποίου ἡ καρδιά εἶναι ἡφαίστειο πού κρύβει μέσα του τεράστια δύναμη, ἡ ὁποία κάποια στιγμή ὡς λάβα θά κατακαύσῃ κάθε τι τό σαπρό. Αὐτόεἶναι ἐπιβεβαιωμένο ἀπό τήν ἱστορία. Ἀλλιῶς δέν θά ὑπῆρχε ἡ Ἑλλάδα. Πρέπει νά μάθουν ἴσως γιά μιά ἀκόμη φορά οἱ ξένοι καί ὅσοι ὑπηρετοῦν τά σχέδιά τους, ὅτι σ’ αὐτό τόν τόπο δέν εὐδοκιμοῦν τά ὑβρίδια. Πρός καιρόν ἐπιβιώνουν, ἀλλά εὔκολα ξηραίνονται καί πεθαίνουν, γιατί ὁ γνήσιος σπόρος ἐπικρατεῖ.
Τό χρέος μας εἶναι νά ἀφυπνίσωμε τόν Λαό, μέ τόν λόγο καί τήν διδαχή μας, μέ τήν γραφίδα μας, καί γενικῶς τήν ἀγάπη μας. Γι’ αὐτό λοιπόν ἄς ἀρχίσῃ ἤ καλύτερα ἄς συνεχισθῇ ἡ ἀντίσταση ἀπό ὅλες τίς ὑγιεῖς δυνάμεις τοῦ τόπου μας. Ἀπό ὅσους ἀπομείναμε πιστοί στήν μαρτυρική καί ἔνδοξη πορεία τῆς χώρας μας.
Ἐν προκειμένῳ, τό πρόβλημα τῆς ἐπιχειρουμένης καταργήσεως τῆς Κυριακῆς ἀργίας εἶναι πρωτίστως πνευματικό, εἶναι ὅμως καί κοινωνικό καί ἐθνικό, καί τέλος ἔχει καί τήν οἰκονομική του διάσταση, ἀφοῦ καταστρέφονται ἔτσι οἱ μικρομεσαῖες ἐπιχειρήσεις πρός ὄφελος τῶν πολυεθνικῶν.
Στούς θιασῶτες τοῦ μέτρου ἀπαντᾶμε μέ παρρησία: Ἀνοῖξτε λοιπόν τά καταστήματα ὅσες Κυριακές θέλετε. Τό κέρδος θά εἶναι τοῦ διαβόλου (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός). Πιστεύομε ὅτι οὐδείς συνειδητοποιημένος Ἕλληνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός θά μπῇ σέ κατάστημα νά ψωνίσῃ ἡμέρα Κυριακή, ἔστω καί ἄν πεινάσῃ. Κουβαλῆστε ξένους καί ἐπιτάξατε «οἰκείους» γιά νά κάνουν τήν κατανάλωση τῶν ὅποιων προϊόντων σας.
Προχωρῆστε. Μήν ἀφήσετε τίποτε ὄρθιο. Ὑπακούσατε πιστά καί σέ ὅλες τίς ἄλλες ἐντολές πού λαμβάνετε.
Σᾶς θυμίζομε, ὅμως, ὅ,τι εἶπε ὁ ποιητής, πού πάνω στό φέρετρό του σέ ὧρες ἐθνικά δύσκολες ἀκούμπησε ἡ Ἑλλάδα:
«Κι ἄν εἶναι πλῆθος τ’ ἄσχημα,
κι ἄν εἶναι τ’ ἄδεια ἀφέντες,
φτάνει μιά σκέψη, μιά ψυχή,
φτάνεις ἐσύ, ἐγώ φτάνω,
νά δώσῃ νόημα στῶν πολλῶν τήν ὕπαρξη
ἕνας φτάνει»
(Κ. Παλαμᾶς)
Αὐτό σᾶς συνιστῶμε, μή τό λησμονήσετε ποτέ... μά ποτέ!
Προσθέτομε λοιπόν σέ ὅσα ἔχομε γράψει ἐπί τοῦ θέματος μέχρι τώρα καί τίς παρακάτω σκέψεις.
Ἡ μέθοδος πού ἐφαρμόστηκε πάνω στό θέμα αὐτό καί πού ἐφαρμόζεται γενικῶς ὡς πρός τήν λήψη παρομοίων ἀποφάσεων, εἶναι συγκεκριμένη καί... ἀποτελεσματική. Κατ’ ἀρχάς «ρίχνεται» ἡ ἰδέα, ὥστε νά διαπιστωθῇ ἐάν ὑπάρχουν ἀντιδράσεις. Στήν συνέχεια προχωροῦν σταδιακά στήν ἐφαρμογή τῶν ἀποφάσεων, ὥστε νά ἐλέγχωνται οἱ ὅποιες ἀντιδράσεις. Ἐπιστρατεύεται ὁ τύπος καί γενικῶς τά Μ.Μ.Ε., ὥστε νά «ἑτοιμάσουν» μέ τόν γνωστό τρόπο τόν Λαό. Προβάλλονται τεχνηέντως καί συστηματικά κάποιοι πού ὑποστηρίζουν τίς ἀντορθόδοξες καί ἀνθελληνικές ἀπόψεις, καί ἤδη ἔχει ἀρχίσει τό ξήλωμα. Κατόπιν μπαίνουν σέ πλήρη ἐφαρμογή τά σχέδια ἀποϊεροποιήσεως τῆς ζωῆς μας καί ἁλώσεως τῶν πνευματικῶν κάστρων, ἀφοῦ καμφθοῦν ὅλες οἱ πνευματικές ἀντιστάσεις.
Ὁ Λαός χρησιμοποιεῖ τήν γνωστή φράση, προκειμένου νά χαρακτηρίσῃ τέτοιου εἴδους καταστάσεις, «ἡ μέθοδος τοῦ σαλαμιοῦ», τό ὁποῖο δηλαδή τεμαχίζεται καί καταναλώνεται σταδιακά. Ὑπάρχει ὅμως καί ἄλλη εὔστοχη παρομοίωση: «ἡ μέθοδος τοῦ βατράχου».Τί συμβαίνει δηλαδή;Ὅταν θέλῃς νά ζεματίσῃς τόν βάτραχο, δέν τό ἐπιτυγχάνεις ρίχνοντάς τον κατευθείαν στό βραστό νερό, διότι ἀντιδρᾶ ἀμεσώτατα καί φεύγει.Εἶναι ἀποτελεσματικώτερο νά τόν βάλῃς στό χλιαρό νερό, τό ὁποῖο τοῦ δημιουργεῖ ὡραία αἴσθηση, καί στήν συνέχεια ἐνῷ τό νερό θερμαίνεται, βράζει ὁ βάτραχος καί πεθαίνει λέγοντάς σου καί «εὐχαριστῶ».
Αὐτός ὁ τόπος ὁ ξεχωριστός γιά τήν ἱστορία καί τά παιδιά του, ἔφτασε σέ σημεῖο νά εἶναι πλέον ἀγνώριστος, ὄχι μόνο ὡς πρός τήν φυσική του κατάσταση, ἀλλά κυρίως ὡς πρός τήν πνευματική του ταυτότητα καί ὑπόσταση. Ἐπί δεκαετίες συνετελέσθη καί συντελεῖται αὐτή ἡ καταστροφή, αὐτό τό ξεθεμέλιωμα, καί μάλιστα χωρίς νά ἀνοίξῃ ρουθούνι.
Δέν ἔμεινε τίποτε ὄρθιο. Μᾶς κατέστρεψαν πνευματικά, μᾶς κουρέλιασαν ἠθικά, μᾶς ἐξευτέλισαν διεθνῶς, μᾶς ἤπιαν τό αἷμα οἰκονομικῶς, μᾶς ἔκαναν ζητιάνους στίς αὐλές τῶν ξένων καί μᾶς κατάντησαν πρόσφυγες μέσα στό ἴδιο μας τό σπίτι. Ἀλλοίωσαν τήν γλῶσσα μας. Παραχάραξαν τήν ἱστορία μας. Διέλυσαν τό θεσμό τῆς οἰκογενείας. Χτύπησαν ἀνελέητα τήν πίστη μας καί τήν χτυποῦν, δηλητηριάζοντας τά παιδιά μας μέσα ἀπό τό νεοποχίτικο πνεῦμα τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ.
Σέ λίγο θά ξεφυτρώνουν σάν τά μανιτάρια τά τζαμιά καί οἱ χῶροι λατρείας τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ἀπό τήν πρωτεύουσα μέχρι τήν τελευταία γωνιά τῆς Ἑλλάδος. Ἀλλοίωσαν τόν πληθυσμιακό χάρτη τῆς Πατρίδος μας, μέ σκοπό νά καταστήσουν τούς Ἕλληνες μειονότητα στόν ἴδιο τους τόν τόπο. Παρέσυραν τούς νέους μας σέ ἕναν ἐξευτελιστικό καί ὑλιστικό τρόπο ζωῆς. Μεθόδευσαν τήν ἔκλυση τῶν ἠθῶν, καί συνελόντ’ εἰπεῖν διέλυσαν τόν πνευματικό καί κοινωνικό ἱστό τῆς Ἑλλάδος.
Ὅμως ὅλα τελείωσαν; Ὄχι. Θά ἦταν μεγάλη ἁμαρτία νά πιστέψωμε κάτι τέτοιο.
– Ὑπάρχει πάνω ἀπ’ ὅλους καί ἀπ’ ὅλα ὁ Θεός. «Ἄλλαι μέν βουλαί τῶν ἀνθρώπων, ἄλλα δέ Θεός κελεύει».
– Ὑπάρχει ἡ Παναγία μας καί οἱ Ἅγιοι μας στόν οὐρανό καί στήν γῆ, πού ἀγάπησαν καί ἀγαποῦν αὐτό τόν μαρτυρικό τόπο καί μεσιτεύουν γιά μᾶς. Γι’ αὐτό καί ὁ Θεός μακροθυμεῖ καί μᾶς ἀνέχεται παρά τίς ἁμαρτίες μας.
– Ὑπάρχει ὁ Λαός μας, τοῦ ὁποίου ἡ καρδιά εἶναι ἡφαίστειο πού κρύβει μέσα του τεράστια δύναμη, ἡ ὁποία κάποια στιγμή ὡς λάβα θά κατακαύσῃ κάθε τι τό σαπρό. Αὐτόεἶναι ἐπιβεβαιωμένο ἀπό τήν ἱστορία. Ἀλλιῶς δέν θά ὑπῆρχε ἡ Ἑλλάδα. Πρέπει νά μάθουν ἴσως γιά μιά ἀκόμη φορά οἱ ξένοι καί ὅσοι ὑπηρετοῦν τά σχέδιά τους, ὅτι σ’ αὐτό τόν τόπο δέν εὐδοκιμοῦν τά ὑβρίδια. Πρός καιρόν ἐπιβιώνουν, ἀλλά εὔκολα ξηραίνονται καί πεθαίνουν, γιατί ὁ γνήσιος σπόρος ἐπικρατεῖ.
Τό χρέος μας εἶναι νά ἀφυπνίσωμε τόν Λαό, μέ τόν λόγο καί τήν διδαχή μας, μέ τήν γραφίδα μας, καί γενικῶς τήν ἀγάπη μας. Γι’ αὐτό λοιπόν ἄς ἀρχίσῃ ἤ καλύτερα ἄς συνεχισθῇ ἡ ἀντίσταση ἀπό ὅλες τίς ὑγιεῖς δυνάμεις τοῦ τόπου μας. Ἀπό ὅσους ἀπομείναμε πιστοί στήν μαρτυρική καί ἔνδοξη πορεία τῆς χώρας μας.
Ἐν προκειμένῳ, τό πρόβλημα τῆς ἐπιχειρουμένης καταργήσεως τῆς Κυριακῆς ἀργίας εἶναι πρωτίστως πνευματικό, εἶναι ὅμως καί κοινωνικό καί ἐθνικό, καί τέλος ἔχει καί τήν οἰκονομική του διάσταση, ἀφοῦ καταστρέφονται ἔτσι οἱ μικρομεσαῖες ἐπιχειρήσεις πρός ὄφελος τῶν πολυεθνικῶν.
Στούς θιασῶτες τοῦ μέτρου ἀπαντᾶμε μέ παρρησία: Ἀνοῖξτε λοιπόν τά καταστήματα ὅσες Κυριακές θέλετε. Τό κέρδος θά εἶναι τοῦ διαβόλου (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός). Πιστεύομε ὅτι οὐδείς συνειδητοποιημένος Ἕλληνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός θά μπῇ σέ κατάστημα νά ψωνίσῃ ἡμέρα Κυριακή, ἔστω καί ἄν πεινάσῃ. Κουβαλῆστε ξένους καί ἐπιτάξατε «οἰκείους» γιά νά κάνουν τήν κατανάλωση τῶν ὅποιων προϊόντων σας.
Προχωρῆστε. Μήν ἀφήσετε τίποτε ὄρθιο. Ὑπακούσατε πιστά καί σέ ὅλες τίς ἄλλες ἐντολές πού λαμβάνετε.
Σᾶς θυμίζομε, ὅμως, ὅ,τι εἶπε ὁ ποιητής, πού πάνω στό φέρετρό του σέ ὧρες ἐθνικά δύσκολες ἀκούμπησε ἡ Ἑλλάδα:
«Κι ἄν εἶναι πλῆθος τ’ ἄσχημα,
κι ἄν εἶναι τ’ ἄδεια ἀφέντες,
φτάνει μιά σκέψη, μιά ψυχή,
φτάνεις ἐσύ, ἐγώ φτάνω,
νά δώσῃ νόημα στῶν πολλῶν τήν ὕπαρξη
ἕνας φτάνει»
(Κ. Παλαμᾶς)
Αὐτό σᾶς συνιστῶμε, μή τό λησμονήσετε ποτέ... μά ποτέ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου