''...Ήθελε να δυναμώσει την πίστη μου. Να με μάθει να μην υποχωρώ στα δύσκολα...'' - Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

...Και με ταπείνωνε, μην τυχόν και πάρουν τα μυαλά μου αέρα και με προέτρεπε να συνεχίσω τον αγώνα μου. Η ταπείνωση δεν είναι ακινησία, αλλά κίνηση, πορεία, δύναμη, συνεχής εξέλιξη. Όσο πιο πολύ μας αγαπούσε, τόσο πιο αυστηρός γινόταν μαζί μας. Όλη του η αγάπη γινόταν όχι σκληρότητα, αλλά αυστηρότητα. Και εμείς το νιώθαμε. Ναι, γιατί χτυπούσε τον εγωισμό μας και αγκάλιαζε την ψυχή μας.

Μια φορά θυμάμαι ήταν καταχείμωνο. Είχε έναν αέρα, ένα βοριά παγωμένο και δυνατή χιονοθύελλα. Ξεκίνησα να πάω να τους λειτουργήσω. Πιάνω τον ανήφορο. Με το ζόρι έφτασα στο ίσιωμα. Έλεγα την ευχή. Παρακαλούσα την Παναγία. Ε, είπα με το λογισμό. Εδώ θα μείνω. Μου κόπηκε η ανάσα, παιδί μου. Δεν άντεξα. Μπαίνω στο σπίτι. Τρέχει ο π. Προκόπιος. «Τι έγινε, βρε παιδί μου. Θα πέθαινες;», προσπαθούσε να με σκουπίσει. Με έβαλε κοντά στη φωτιά. Τρόμαξα να συνέλθω. Όταν ημέρεψε ο καιρός, ανηφόρισα και τα διηγήθηκα στον γέροντα. Εκείνος μου απάντησε κοφτά: «Αν προσπαθούσες παπά και η Χάρις θα σε στήριζε και θα ανέβαινες να μας λειτουργήσεις». Όχι ότι δεν είδε την προσπάθειά μου. Ήθελε να δυναμώσει την πίστη μου. Να με μάθει να μην υποχωρώ στα δύσκολα.

Απόσπασματα απ' το βιβλίο του Πατρός Σπυρίδωνα Βασιλάκου ''Έλα Φώς'' Συνάντηση με τον Όσιο Εφραίμ Κατουνακιώτη