Αχ! Αν ήξερες μόνο τι χαρά, τι γλυκύτητα περιμένει τη δίκαια ψυχή στον ουρανό, θα αποφάσιζες να υπομένεις με ευγνωμοσύνη σε αυτή την πρόσκαιρη ζωή κάθε είδους λύπη, διωγμό και συκοφαντία.
Δεν πρέπει, χωρίς ανάγκη να ανοίγεις στον άλλον την καρδιά σου. Μέσα σε χιλιάδες ίσως βρεις μόνο ένα, που θα μπορέσει να κρατήσει το μυστικό σου. Όταν εμείς οι ίδιοι δεν το κρατάμε μέσα μας, πως μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα το κρατήσουν οι άλλοι;
Το να διδάσκεις τους άλλους είναι τόσο εύκολο, όσο το να ρίχνεις πέτρες από ένα καμπαναριό. Το να εφαρμόζεις όμως όσα διδάσκεις, αυτό είναι σαν να ανεβάζεις τις πέτρες εκεί πάνω. Τόσο διαφέρει η διδασκαλία από την εφαρμογή.
Όταν φτάσει ο άνθρωπος στην ηλικία των τριάντα πέντε ετών, δηλαδή στο ήμισυ περίπου της επιγείου ζωής, χρειάζεται μεγάλος αγώνας για να κρατηθεί στο σωστό δρόμο. Πολλοί στην ηλικία αυτή ξεφεύγουν και επιστρέφουν στις αμαρτωλές επιθυμίες τους. Πολλοί συγκέντρωσαν πολλά στη νεότητα τους, μαρτυρεί ο Μέγας Βασίλειος. Στο μέσον όμως της ζωής τους δεν υπέμειναν την τρικυμία που ξεσήκωσαν εναντίον τους τα πνεύματα της πονηρίας, και τα έχασαν όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου