Δὲν ὑπάρχει πιὸ ἀνόητο πράγμα στὸν κόσμο ἀπὸ τὸν ἀλαζονικὸ ἄνθρωπο.

Κάποιος σοφὸς ἔλεγε: «Ἡ ἁμαρτία ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια». Δηλαδὴ ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ρίζα καὶ πηγὴ καὶ μητέρα τῆς ἁμαρτίας.

Ἐξ αἰτίας αὐτῆς ὁ πρωτόπλαστος ἔχασε τὴν μακαρία ἐκείνη ζωὴ στὸν παράδεισο, καὶ ὁ διάβολος ποὺ τὸν ἐξηπάτησε, ἔχασε τὸ τόσο ὑψηλὸ ἀξίωμά του. Γνωρίζοντας ὁ ἀκάθαρτος διάβολος ὅτι ἡ ὑπερηφάνεια μπορεῖ καὶ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ νὰ γκρεμίζη, τὴν σκέφθηκε ἐνῶ ἐπιχειροῦσε νὰ ρίξη κάτω τὸν Ἀδὰμ ἀπὸ τὴν τιμημένη θέσι του. Ἀφοῦ τὸν «ἐφούσκωσε» μὲ τὴν ὑπόσχεσι πὼς θὰ γίνη ἴσος μὲ τὸν Θεόν, τὸν συνέτριψε καὶ τὸν κατέβασε στὰ βάραθρα τοῦ ἅδη.

Τίποτε δὲν ἀποξενώνει ἀπὸ τὴν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ καὶ τίποτε δὲν παραδίνει στὴν φωτιὰ τῆς κολάσεως, ὅσο τὸ τυραννικὸ πάθος τῆς ὑπερηφάνειας. Ὅταν ὑπάρχη μέσα μας αὐτή, ὅλη ἡ ζωὴ μας εἶναι ἀκάθαρτη, ἔστω καὶ ἂν διαθέτουμε καθαρότητα ἢ παρθενία ἢ νηστεία ἢ εὐχὲς ἢ ἐλεημοσύνη ἢ ὀ,τιδήποτε ἄλλο. Διότι, ὅπως λέγει ἡ Γραφή, «εἶναι ἀκάθαρτος στὰ μάτια τοῦ Κυρίου κάθε ὑψηλοκάρδιος» (Παροιμ. ιστ’, 5).

Ὄχι μόνο ἡ πορνεία ἢ ἡ μοιχεία μολύνει τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ ἡ ὑπερηφάνεια καὶ μάλιστα πολὺ περισσότερο ἀπὸ αὐτές. Γιατί; Διότι ἡ ἀνηθικότης ἂν καὶ εἶναι ἀσυγχώρητο κακό, ἂλλ’ ὅμως ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν αἰτία τῆς ἐπιθυμίας. Στὴν ἀλαζονεία ὅμως δὲν μπορεῖς νὰ βρῆς κάποια αἰτία ἢ κάποια πρόφασι, ὥστε νὰ ἔχης κάποιο ἴχνος δικαιολογίας καὶ συγγνώμης. Τίποτε ἄλλο δὲν εἶναι αὐτή, παρὰ διαστρέβλωσις τῆς ψυχῆς καὶ ἀρρώστεια βαρύτατη ποὺ δὲν γεννᾶται ἀπὸ τίποτε ἄλλο παρὰ ἀπὸ τὴν ἀνοησία. Δὲν ὑπάρχει πιὸ ἀνόητο πράγμα στὸν κόσμο ἀπὸ τὸν ἀλαζονικὸ ἄνθρωπο.

Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου