Ο παπα- Φιλόθεος ο Γρηγοριάτης ο παλαιός, κάποτε θέλησε με ευλογία του γέροντά του να κάψη τα απόκλαδα για να καθαρίση τον ελαιώνα στην τοποθεσία "Παρθενίου". Όταν άναψε την φωτιά, κατά παραχώρηση ίσως του Θεού, φύσηξε αέρας δυνατός και άρχισαν να παίρνουν φωτιά εκτός από τα κλαδιά και οι ελιές. μετά η φωτιά προχώρησε και στο δάσος. Ο παπα-Φιλόθεος κατέβαλε κάθε προσπάθεια, όμως αδυνατούσε να την αναχαιτίση. Φούντωσε η φωτιά γρήγορα και δυνατά.
Έτρεξαν όλοι οι πατέρες της Μονής αλλα δεν πρόλαβαν να την περιορίσουν γιατί είχε εξαπλωθεί αρκετά. Το δάσος και οι ελιές ήταν επόμενο να καταστραφούν. Μαζί με τους πατέρες έτρεξε με το μπαστούνι του και ο γηραιός Ηγούμενος, παπα- Συμεών. Γεμάτος από ιερή οργή σήκωσε το ποιμαντικό του ραβδί δείχνοντας προς το παπα-Φιλόθεο.
-Ευλόγησον, Γέροντα. Συγχώρεσέ με, δεν το ήθελα.
-Μού 'καψες το δάσος και ευλόγησον; Και συγχρόνως του έδωσε μια με το μπαστούνι.
-Ευλόγησον, Γέροντα, συγχώρεσέ με, μήπως τοθελα να κάψω το δάσος; Και ταπεινά πρόσθεσε.
-Γέροντα, ανθρώπινη βοήθεια δεν υπάρχει. Ας αφήσουμε τώρα την συζήτηση και ας καταφύγουμε στην Θεία βοήθεια. Τίποτε άλλο δεν μας σώζει, παρά μόνο η χάρις του Θεού.
Αμέσως κατέφυγαν στην προσευχή και ω του θαύματος ! Παρουσιάστηκε αμέσως ένα σύννεφο πάνω από την φωτιά και έβρεξε πολύ κατασβήνοντας την πυρκαγιά ενώ ήταν Ιούλιος μήνας. Σώθηκε το δάσος με θαύμα του Αγίου Νικολάου και της Παναγίας, χάρις στην ταπείνωση του παπα-Φιλοθέου.
Από το βιβλίο «Από την ασκητική και ησυχαστική αγιορείτικη παράδοση, Άγιον Όρος 2011»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου