9 ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι' ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει. («Εγώ είμαι η θύρα. Από εμένα αν εισέλθει κανείς θα σωθεί, και θα εισέρχεται και θα εξέρχεται και θα βρίσκει βοσκή.)
Δηλαδή θα ζει δίχως φόβο, πράγμα που συνέβη και στους Αποστόλους, οι οποίο εισήρχοντο και εξήρχοντο άφοβα, ώστε να γίνουν κύριοι όλης της οικουμένης και κανείς δεν μπόρεσε να τους εκδιώξει. (Με την φράση «όσοι ήλθαν προ εμού», που αναφέρεται στον στίχο 8, δεν εννοεί τους προφήτες όπως λέγουν οι αιρετικοί αλλά εννοεί τον Θευδά και τον Ιούδα και τους άλλους στασιαστές.)
10 ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ· (Ο κλέφτης δεν έρχεται παρά για να κλέψει και να σφάξει και να σκοτώσει.)
Πράγμα που έγινε τότε (ενν. στην περίπτωση των Θευδά και Ιούδα)αφού όλοι εσφάγησαν και εξαφανίστηκαν.
ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν. (Εγώ ήρθα για να έχουν ζωή, και μάλιστα περίσσια να την έχουν».)
Πες μου: Τι υπάρχει περισσότερο από τη ζωή; Η Βασιλεία των ουρανών, αλλά δεν το λέγει ακόμη, αλλά επαναλαμβάνει το όνομα της ζωής που ήταν γνωστό σ’ αυτούς.
11 ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· («Εγώ είμαι ο ποιμένας ο καλός. Ο ποιμένας ο καλός τη ζωή του θυσιάζει για χάρη των προβάτων.)
Εδώ ομιλεί πλέον περί του σταυρικού Του θανάτου, δεικνύοντας ότι αυτό θα γίνει για την σωτηρία του κόσμου και ότι δεν εισέρχεται σ’ αυτό χωρίς την θέλησή Του.
Έπειτα πάλι αναφέρεται προς τον μισθωτό, δηλαδή τον κλέφτη ή τον ψευδοποιμένα.
12 ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. (Ο μισθωτός και που δεν είναι ποιμένας, του οποίου τα πρόβατα δεν είναι δικά του, βλέπει το λύκο να έρχεται και αφήνει τα πρόβατα και φεύγει – και ο λύκος τα αρπάζει και τα σκορπίζει).
Εδώ δείχνει τον εαυτό Του να έχει τόση εξουσία επί των προβάτων, όση και ο Πατήρ. Εφόσον αυτός είναι ο ποιμήν και δικά Του είναι τα πρόβατα. Θυμηθείτε τον Ιησού που όταν Τον περικύκλωσαν και οι μαθητές Του κινδύνευσαν, Εκείνος είπε: «Αφήσατε αυτούς να φύγουν», δια να πληρωθεί ο λόγος ότι κανείς απ’ αυτούς δεν χάθηκε.
13 ὁ δἑ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. ( Ο μισθωτός φεύγει, γιατί είναι μισθωτός και δεν τον μέλει για τα πρόβατα.)
Δια τούτο παρακαλώ ας μένουμε βόσκοντες υπό την προστασία του ποιμένος ακούγοντας την φωνή Του. Και ποια είναι η φωνή Του: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, μακάριοι αυτοί που έχουν καθαρή καρδία, μακάριοι οι ελεήμονες», αν κάνουμε αυτά θα μείνουμε υπό την προστασία του Ποιμένος και ο λύκος δεν θα μπορέσει να εισέλθει μέσα, αλλά κι αν ακόμη εισέλθει, θα το κάνει αυτό προς ζημία του, διότι έχουμε τον ποιμένα, που τόσο μας αγαπά ώστε και τη ζωή Του θα δώσει για χάρη μας. Όταν λοιπόν ο Δυνατός μας αγαπά, τι μας εμποδίζει να σωθούμε; Τίποτα. Εκτός αν φύγουμε εμείς από κοντά Του.
14 ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν, (Εγώ είμαι ο ποιμένας ο καλός, και γνωρίζω τα δικά μου και με γνωρίζουν τα δικά μου,)
Είναι μεγάλο πράγμα αγαπητοί μου η προστασία της Εκκλησίας και έχει ανάγκη μεγάλης ανδρείας και ευσέβειας ώστε ο ποιμένας με γενναιότητα να σταθεί ενώπιον των λύκων διότι ως προς αυτό διαφέρει ο ποιμήν από τον μισθωτό, διότι ο μισθωτός φροντίζει πάντα για τη σωτηρία του και παραμελεί τα πρόβατα, ενώ ο ποιμήν φροντίζει πάντοτε για την σωτηρία των προβάτων και παραμελεί τη δικιά του. Θυμηθείτε τον Ιεζεκιήλ τι λέει: «Ω ποιμένες του Ιεζεκιήλ! Μήπως άραγε βόσκουν τους εαυτούς τους οι ποιμένες»; (Ιεζ. 34,2).
Δείτε τι έκανε ο Ποιμήν ο καλός (Χριστός): Ούτε τη διδασκαλία Του διέκοψε, ούτε τους πιστεύοντας πρόδωσε, αλλά στάθηκε και προτίμησε να πεθάνει.
15 καθὼς γινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν πατέρα, καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. (καθώς με γνωρίζει ο Πατέρας κι εγώ γνωρίζω τον Πατέρα. Και τη ζωή μου θυσιάζω για χάρη των προβάτων.)
Συνεχώς αυτό λέει για να τους δείξει ότι δεν είναι πλάνος, διότι και ο Απόστολος Παύλος όταν ήθελε να δείξει ότι είναι γνήσιος διδάσκαλος συνέκρινε τον εαυτό του με τους ψευδαποστόλους.
16 καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνά με δεῖ ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν. (Και άλλα πρόβατα έχω που δεν είναι από την αυλή αυτή. Κι εκείνα πρέπει να φέρω, και τη φωνή μου θα ακούσουν, και θα γίνουν ένα ποίμνιο, ένας ποιμένας.»)
Δηλαδή σαν να έλεγε, τι θαυμάζετε ότι αυτοί με ακολουθούν, διότι θα έρθει ώρα που και άλλα πρόβατα θα με ακολουθήσουν και εσείς θα εκπλαγείτε βλέποντας αυτό το γεγονός. Εδώ σαφώς εννοεί την είσοδο των εθνικών στην Χάρη πράγμα που ξένιζε ασφαλώς τους Ιουδαίους. Ο Απόστολος Παύλος λέει: «Ούτε η περιτομή έχει καμμία ισχύ, ούτε η ακροβυστία» (Γαλ. 5,6)
Πηγή με πρόσθεση μόνο της μετάφρασης στα νεοελληνικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου