5 ἐπάρας οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ θεασάμενος ὅτι πολὺς ὄχλος ἔρχεται πρὸς αὐτόν, λέγει πρὸς τὸν Φίλιππον· πόθεν ἀγοράσωμεν ἄρτους ἵνα φάγωσιν οὗτοι; (Σήκωσε, λοιπόν, ο Ιησούς τα μάτια και παρατήρησε ότι πολύ πλήθος έρχεται προς αυτόν, και τότε λέει προς το Φίλιππο: Από που θα αγοράσουμε άρτους για να φάνε αυτοί;)
Και για ποιο λόγο ρώτησε τον Φίλιππο; -Γνώριζε ποιοι από τους μαθητές Του είχαν ανάγκη από περισσότερη διδασκαλία. Διότι ο Φίλιππος ήταν αυτός που αργότερα είπε: «Δείξε σε μας τον Πατέρα και αυτό μας αρκεί». Διότι αν το θαύμα γινόταν χωρίς προετοιμασία, δεν θα φαινόταν τόσο πολύ ως θαύμα. Τώρα όμως αναγκάζει τον Φίλιππο να ομολογήσει την υπάρχουσα έλλειψη. Και πρόσεχε τι ρωτά τον Φίλιππο: πόθεν ἀγοράσωμεν ἄρτους ἵνα φάγωσιν οὗτοι; Ώστε ο Φίλιππος συγκρίνοντας αυτά που είχε με αυτούς που χόρτασαν να κατανοήσει περισσότερο την έκταση του θαύματος. Έτσι ο Φίλιππος απάντησε:
6 τοῦτο δὲ ἔλεγε πειράζων αὐτόν· αὐτὸς γὰρ ᾔδει τί ἔμελλε ποιεῖν. 7 ἀπεκρίθη αὐτῷ Φίλιππος· διακοσίων δηναρίων ἄρτοι οὐκ ἀρκοῦσιν αὐτοῖς ἵνα ἕκαστος αὐτῶν βραχύ τι λάβῃ. (Αυτό όμως το έλεγε, για να τον δοκιμάσει. Γιατί αυτός ήξερε τι έμελλε να κάνει. Ο Φίλιππος τού αποκρίθηκε: «Διακοσίων δηναρίων άρτοι δεν τους αρκούν, για να λάβει καθένας από λίγο».)
Τι σημαίνει «για να δοκιμάσει»; Μήπως δεν γνώριζε τι θα του απαντούσε ο Φίλιππος; Τη σημασία της λέξης μπορούμε να την κατανοήσουμε από την Παλαιά Διαθήκη. Διότι και εκεί λέει: «Μετά ταύτα δοκίμασε ο Θεός τον Αβραάμ και είπε, πάρε τον υιό σου τον μονογενή τον οποίο ηγάπησες τον Ισαάκ». Αλλά ούτε και εκεί υπάρχει ακριβή γνώση της λέξης, διότι ο Θεός ως Παντογνώστης δεν περίμενε να δει το τέλος της δοκιμασίας για να γνωρίσει. Άρα η λέξη δοκιμάσει τελικά δεν σημαίνει την άγνοια, αλλά την ακριβή γνώση. Ή επίσης μπορεί να σημαίνει ότι δια της ερωτήσεως οδηγεί τον Φίλιππο στην ακριβή γνώση του θαύματος. Γι’ αυτό και ο Ευαγγελιστής προσθέτει αὐτόν· αὐτὸς γὰρ ᾔδει τί ἔμελλε ποιεῖν.
8 λέγει αὐτῷ εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ᾿Ανδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου. 9 ἔστι παιδάριον ἓν ὧδε, ὃς ἔχει πέντε ἄρτους κριθίνους καὶ δύο ὀψάρια· ἀλλὰ ταῦτα τί ἐστιν εἰς τοσούτους; (Του λέει ένας από τους μαθητές του, ο Ανδρέας, ο αδελφός του Σίμωνα Πέτρου: «Είναι ένα παιδάκι εδώ, που έχει πέντε άρτους κρίθινους και δύο ψάρια. αλλά αυτά τι είναι για τόσο πολλούς;»)
Λεπτότερα από τον Φίλιππο σκέφτεται ο Ανδρέας. Αλλά όμως ούτε και αυτός κατανόησε το θαύμα. Και ο Ανδρέας το είπε αυτό έχοντας υπόψιν του το θαύμα του Ελισσαίου. Αλλά παρότι έφτασε στο ύψωμα εν τούτοις δεν έφτασε στην κορυφή. Όταν λοιπόν και οι δύο μαθητές έπαψαν να ελπίζουν και σίγησαν, τότε ακριβώς ο Ιησούς έκανε το θαύμα. Και για να δείξει ότι δεν είχε καθόλου ανάγκη την ύλη για να κάνει το θαύμα, γι’ αυτό πριν καν εμφανιστούν αυτοί μπροστά του ξεκινά να τελεί το θαύμα. Και για να φανεί το πόσο πολύ οι μαθητές είχαν ωφεληθεί από την συζήτηση που προηγήθηκε υπάκουσαν αμέσως στις εντολές του Χριστού δίχως περαιτέρω ερωτήσεις ή δισταγμό.
10 εἶπε δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς· ποιήσατε τοὺς ἀνθρώπους ἀναπεσεῖν· ἦν δὲ χόρτος πολὺς ἐν τῷ τόπῳ. ἀνέπεσον οὖν οἱ ἄνδρες τὸν ἀριθμὸν ὡσεὶ πεντακισχίλιοι. 11 ἔλαβε δὲ τοὺς ἄρτους ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ εὐχαριστήσας διέδωκε τοῖς μαθηταῖς, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ἀνακειμένοις· ὁμοίως καὶ ἐκ τῶν ὀψαρίων ὅσον ἤθελον. (Ο Ιησούς είπε: «Κάντε τους ανθρώπους να ξαπλώσουν στη γη». Υπήρχε, λοιπόν, πολύ χορτάρι στον τόπο εκείνο. Ξάπλωσαν λοιπόν στη γη οι άντρες, που ήταν κατά τον αριθμό περίπου πέντε χιλιάδες. Ο Ιησούς έλαβε τότε τους άρτους και, αφού ευχαρίστησε το Θεό, τους διαμοίρασε σ’ εκείνους που ήταν ξαπλωμένοι στη γη. Όμοια και από τα ψάρια, όσο ήθελαν.)
Και γιατί ενώ όταν θεράπευσε τον παραλυτικό, ή όταν γαλήνεψε τα κύματα, ή όταν ανέστησε τον νεκρό, δεν προσευχήθηκε πρωτύτερα, ενώ τώρα το κάνει; Για να μας διδάξει την ευχαριστία που πρέπει να κάνουμε και την προσευχή πριν από κάθε γεύμα. Επί πλέον υπήρχε και πολύς κόσμος ο οποίος έπρεπε να πειστεί ότι ήρθε με τη θέληση του Θεού. Είναι επίσης σημαντικό το πώς ποιεί το θαύμα. Με πλήρη εξουσία και όχι ως δούλος.
12 ὡς δέ ἐνεπλήσθησαν, λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· συναγάγετε τὰ περισσεύσαντα κλάσματα, ἵνα μή τι ἀπόληται. 13 συνήγαγον οὖν καὶ ἐγέμισαν δώδεκα κοφίνους κλασμάτων ἐκ τῶν πέντε ἄρτων τῶν κριθίνων ἃ ἐπερίσσευσε τοῖς βεβρωκόσιν. (Και μόλις χόρτασαν, λέει στους μαθητές του: «Συνάξτε τα κομμάτια που περίσσεψαν, για να μη χαθεί τίποτα». Τα σύναξαν, λοιπόν, και γέμισαν δώδεκα κοφίνια με κομμάτια από τους πέντε άρτους τους κρίθινους, τα οποία περίσσεψαν σ’ αυτούς που είχαν φάει.)
Και η ενέργειά Του αυτή δεν έχει τίποτα το περιττό. Αλλά έγινε για να μη νομίσει κανείς πως αυτό το θαύμα ήταν απόρροια φαντασίας. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο και ο Χριστός δεν πολλαπλασίασε εκ του μηδενός αλλά από την υπάρχουσα ύλη που του έφεραν μπροστά Του. Και γιατί δεν έδωσε εντολή τα περισσεύματα να τα μαζέψει ο όχλος αλλά οι μαθητές Του; Διότι αυτοί σε λίγο θα γινόταν διδάσκαλοι όλοι της οικουμένης και γι’ αυτό έπρεπε να διδαχθούν επαρκώς από το θαύμα αυτό. Άλλωστε ο Χριστός σε άλλη περίπτωση τους υπενθύμισε το γεγονός ρωτώντας : «Δεν γνωρίζετε πόσα κοφίνια πήρατε»; Και το ότι τα κοφίνια ήταν σε αριθμό ίσα με τον αριθμό των μαθητών έγινε για την αυτή αιτία.
14 Οἱ οὖν ἄνθρωποι, ἰδόντες ὃ ἐποίησε σημεῖον ὁ ᾿Ιησοῦς, ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης ὁ ἐρχόμενος εἰς τὸν κόσμον. (Τότε οι άνθρωποι, όταν είδαν αυτό το θαυματουργικό σημείο που έκανε, έλεγαν: «Αυτός είναι αληθινά ο προφήτης ο ερχόμενος στον κόσμο».)
Ω υπερβολική γαστριμαργία! Είχε κάνει άπειρα θαύματα πολύ πιο αξιόλογα απ’ αυτό, αλλά πουθενά δεν ομολόγησαν έτσι παρά μόνο όταν χόρτασαν.
Πηγή με πρόσθεση μόνο της μετάφρασης στα νεοελληνικά.
Τι σημαίνει «για να δοκιμάσει»; Μήπως δεν γνώριζε τι θα του απαντούσε ο Φίλιππος; Τη σημασία της λέξης μπορούμε να την κατανοήσουμε από την Παλαιά Διαθήκη. Διότι και εκεί λέει: «Μετά ταύτα δοκίμασε ο Θεός τον Αβραάμ και είπε, πάρε τον υιό σου τον μονογενή τον οποίο ηγάπησες τον Ισαάκ». Αλλά ούτε και εκεί υπάρχει ακριβή γνώση της λέξης, διότι ο Θεός ως Παντογνώστης δεν περίμενε να δει το τέλος της δοκιμασίας για να γνωρίσει. Άρα η λέξη δοκιμάσει τελικά δεν σημαίνει την άγνοια, αλλά την ακριβή γνώση. Ή επίσης μπορεί να σημαίνει ότι δια της ερωτήσεως οδηγεί τον Φίλιππο στην ακριβή γνώση του θαύματος. Γι’ αυτό και ο Ευαγγελιστής προσθέτει αὐτόν· αὐτὸς γὰρ ᾔδει τί ἔμελλε ποιεῖν.
8 λέγει αὐτῷ εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ᾿Ανδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου. 9 ἔστι παιδάριον ἓν ὧδε, ὃς ἔχει πέντε ἄρτους κριθίνους καὶ δύο ὀψάρια· ἀλλὰ ταῦτα τί ἐστιν εἰς τοσούτους; (Του λέει ένας από τους μαθητές του, ο Ανδρέας, ο αδελφός του Σίμωνα Πέτρου: «Είναι ένα παιδάκι εδώ, που έχει πέντε άρτους κρίθινους και δύο ψάρια. αλλά αυτά τι είναι για τόσο πολλούς;»)
Λεπτότερα από τον Φίλιππο σκέφτεται ο Ανδρέας. Αλλά όμως ούτε και αυτός κατανόησε το θαύμα. Και ο Ανδρέας το είπε αυτό έχοντας υπόψιν του το θαύμα του Ελισσαίου. Αλλά παρότι έφτασε στο ύψωμα εν τούτοις δεν έφτασε στην κορυφή. Όταν λοιπόν και οι δύο μαθητές έπαψαν να ελπίζουν και σίγησαν, τότε ακριβώς ο Ιησούς έκανε το θαύμα. Και για να δείξει ότι δεν είχε καθόλου ανάγκη την ύλη για να κάνει το θαύμα, γι’ αυτό πριν καν εμφανιστούν αυτοί μπροστά του ξεκινά να τελεί το θαύμα. Και για να φανεί το πόσο πολύ οι μαθητές είχαν ωφεληθεί από την συζήτηση που προηγήθηκε υπάκουσαν αμέσως στις εντολές του Χριστού δίχως περαιτέρω ερωτήσεις ή δισταγμό.
10 εἶπε δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς· ποιήσατε τοὺς ἀνθρώπους ἀναπεσεῖν· ἦν δὲ χόρτος πολὺς ἐν τῷ τόπῳ. ἀνέπεσον οὖν οἱ ἄνδρες τὸν ἀριθμὸν ὡσεὶ πεντακισχίλιοι. 11 ἔλαβε δὲ τοὺς ἄρτους ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ εὐχαριστήσας διέδωκε τοῖς μαθηταῖς, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ἀνακειμένοις· ὁμοίως καὶ ἐκ τῶν ὀψαρίων ὅσον ἤθελον. (Ο Ιησούς είπε: «Κάντε τους ανθρώπους να ξαπλώσουν στη γη». Υπήρχε, λοιπόν, πολύ χορτάρι στον τόπο εκείνο. Ξάπλωσαν λοιπόν στη γη οι άντρες, που ήταν κατά τον αριθμό περίπου πέντε χιλιάδες. Ο Ιησούς έλαβε τότε τους άρτους και, αφού ευχαρίστησε το Θεό, τους διαμοίρασε σ’ εκείνους που ήταν ξαπλωμένοι στη γη. Όμοια και από τα ψάρια, όσο ήθελαν.)
Και γιατί ενώ όταν θεράπευσε τον παραλυτικό, ή όταν γαλήνεψε τα κύματα, ή όταν ανέστησε τον νεκρό, δεν προσευχήθηκε πρωτύτερα, ενώ τώρα το κάνει; Για να μας διδάξει την ευχαριστία που πρέπει να κάνουμε και την προσευχή πριν από κάθε γεύμα. Επί πλέον υπήρχε και πολύς κόσμος ο οποίος έπρεπε να πειστεί ότι ήρθε με τη θέληση του Θεού. Είναι επίσης σημαντικό το πώς ποιεί το θαύμα. Με πλήρη εξουσία και όχι ως δούλος.
12 ὡς δέ ἐνεπλήσθησαν, λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· συναγάγετε τὰ περισσεύσαντα κλάσματα, ἵνα μή τι ἀπόληται. 13 συνήγαγον οὖν καὶ ἐγέμισαν δώδεκα κοφίνους κλασμάτων ἐκ τῶν πέντε ἄρτων τῶν κριθίνων ἃ ἐπερίσσευσε τοῖς βεβρωκόσιν. (Και μόλις χόρτασαν, λέει στους μαθητές του: «Συνάξτε τα κομμάτια που περίσσεψαν, για να μη χαθεί τίποτα». Τα σύναξαν, λοιπόν, και γέμισαν δώδεκα κοφίνια με κομμάτια από τους πέντε άρτους τους κρίθινους, τα οποία περίσσεψαν σ’ αυτούς που είχαν φάει.)
Και η ενέργειά Του αυτή δεν έχει τίποτα το περιττό. Αλλά έγινε για να μη νομίσει κανείς πως αυτό το θαύμα ήταν απόρροια φαντασίας. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο και ο Χριστός δεν πολλαπλασίασε εκ του μηδενός αλλά από την υπάρχουσα ύλη που του έφεραν μπροστά Του. Και γιατί δεν έδωσε εντολή τα περισσεύματα να τα μαζέψει ο όχλος αλλά οι μαθητές Του; Διότι αυτοί σε λίγο θα γινόταν διδάσκαλοι όλοι της οικουμένης και γι’ αυτό έπρεπε να διδαχθούν επαρκώς από το θαύμα αυτό. Άλλωστε ο Χριστός σε άλλη περίπτωση τους υπενθύμισε το γεγονός ρωτώντας : «Δεν γνωρίζετε πόσα κοφίνια πήρατε»; Και το ότι τα κοφίνια ήταν σε αριθμό ίσα με τον αριθμό των μαθητών έγινε για την αυτή αιτία.
14 Οἱ οὖν ἄνθρωποι, ἰδόντες ὃ ἐποίησε σημεῖον ὁ ᾿Ιησοῦς, ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης ὁ ἐρχόμενος εἰς τὸν κόσμον. (Τότε οι άνθρωποι, όταν είδαν αυτό το θαυματουργικό σημείο που έκανε, έλεγαν: «Αυτός είναι αληθινά ο προφήτης ο ερχόμενος στον κόσμο».)
Ω υπερβολική γαστριμαργία! Είχε κάνει άπειρα θαύματα πολύ πιο αξιόλογα απ’ αυτό, αλλά πουθενά δεν ομολόγησαν έτσι παρά μόνο όταν χόρτασαν.
Πηγή με πρόσθεση μόνο της μετάφρασης στα νεοελληνικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου