«Το εσπέρας αυλισθήσεται κλαυθμός, και το πρωΐ αγαλλίασις»

Aγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς , επισκόπου Αχρίδος ( †5/3/1956)

Ο ΘΕΟΣ επιπλήττει, και ο Θεός χαροποιεί…

Μία σκέψις μετανοίας αμέσως μετριάζει τον θυμό του Θεου, διότι ο θυμός του Θεου κατα των ανθρώπων δεν ομοιάζει με τον θυμό ενός έχθρου, άλλα μάλλον ενός πατέρα προς τα παιδιά του.

Ο θυμός Του είναι στιγμιαίος και το ελεός Του χωρίς τέλος. Αν μετανοης το εσπέρας, θα χαρης το πρωΐ. Πολλοί άνθρωποι Τον γνωρίζουν και στον θυμό Του και στο ελεός Του.

Ω αδελφοί μου, αν οι άνθρωποι Τον έγνώριζαν σταθερα και Τον ελάμβαναν ύπ’ όψιν τους ως τον Ποιητή του άγαθου, δεν θα Τον η­ξεραν ως Έπιτιμητη και Κριτή.

Ναι, ο Θεός χαίρει περισσότε­ρο, όταν Τον γνωρίζουμε άπό το ελεός Του, παρα από τον θυμό Του.

Όμως, υπάρχουν τόσο αγνώ­μονες και απερίσκεπτοι άνθρωποι, οι όποίοι ποτε δεν σκέπτονται τον Θεόν, όταν δίδη και έλεη, παρα μο­νον όταν άρχίζη να τους τιμωρη και να τους έπιπλήττη, με ασθένεια, θα­νατο στην οικογένεια, αποτυχία και έντροπη ένώπιον των ανθρώπων, η με άλλες ραβδιες και ξυλιές, με τις όποίες κτυπά τον κοιμισμένο, υπενθυμίζει τον αγνώμονα, τροχίζει τα άμβλυμένα μυαλα και φέρει στην μνήμη του καθενός και όλων, ότι Αύτός είναι ο Δη­μιουργός και Κύριος, ο Δότης και Κριτής.

«Το εσπέρας αύλισθήσεται κλαυθμός, και το πρωΐ άγαλλίασις».

Αύτοι οι λόγοι σημαίνουν, έπί πλέον, ότι η νύκτα είναι για δάκρυα και προσευχές, για μετάνοια και περισυλλογή.

Η νύκτα είναι Ιδιαιτέρως για μετάνοια και δεν υπάρχει άληθινή μετάνοια χωρίς δάκρυα.

Την νύκτα ο άνθρωπος μπορεί άνεμπόδιστα να έξετάση τις σκέψεις του, τα λόγια του, τις πράξεις του, και να μετανοη γι’ αύτα που επραξε έναντίον του Νόμου του Θεου.

Αν ο άνθρωπος κλαίη με μετάνοια την νύκτα, θα χαρή την ήμέρα, θα χαρή σαν νεογέννητος, σαν λυτρωμένος, σαν έλεύθερος άπό το βάρος της αμαρτίας.

Αν ο άνθρωπος ξοδεύη την νύκτα στην αμαρτία και στις άνόητες διασκεδάσεις, η ήμέρα θα τον εύρη με λύπη και θρηνο.

Ω Κύριε ‘Ιησου, Σωτηρα και Διδάσκαλέ μας, έπίπληξέ μας, άλλ’ όμως συγχώρεσέ μας· τιμώρησέ μας, άλλ’ όμως σώσε μας! Σοι πρέπει δόξα και αίνος εις αίώνας. Αμήν.

πηγή