Η Παναγία, στο πρόσωπο της οποίας στρέφουμε όλοι μας την προσοχή και την προσευχή μας πάντοτε αλλά κυρίως αυτές τις ημέρες του Δεκαπενταυγούστου, είναι το καταφύγιο όλων ημών των Ορθοδόξων Χριστιανών. Είναι η πηγή απ' την οποία προήλθε ο Κύριος και Σωτήρας μας αλλά και η προστασία των Χριστιανών από όλες τις δυσκολίες και τους πειρασμούς του βίου. Αυτό αναγνωρίζοντας και ο υμνογράφος του κανόνα της Μεγάλης Παρακλήσεως βοά προς την Πανάχραντο Θεοτόκο: ἐξ ἀμετρήτων αναγκῶν καί θλίψεων λυτρωθείς Πανάχραντε τῆ κραταιᾶ δυνάμει Σου. Δηλαδή, η πανίσχυρος δύναμη της Παναγίας μας είναι η αιτία της λύτρωσης μας απ'όλες τις ανάγκες της ζωής.
Πράγματι, η Θεοτόκος δεν είναι μόνο αυτή που γέννησε το σαρκωθέντα Υιό του Θεού αλλά είναι και η πάντοτε υπέρ πάντων των Χριστιανών πρεσβεύουσα στον Υιό και Θεό της για τη σωτηρία όλων μας και για τη λύτρωση από την καταιγίδα των συμφορών και τις τρικυμίες των λυπηρών του αγώνα της ζωής. Είναι με άλλα λόγια η ενδιάμεσος μεταξύ Θεού και ανθρώπων, όπως ακριβώς συνέβη και στη Γέννηση του Χριστού: έγινε η κλίμακα δια της οποίας ο Θεός έγινε όμοιος με τους ανθρώπους και τώρα πάντοτε παρισταμένη ενώπιον του Θρόνου της Αγίας Τριάδος γίνεται η κλίμακα διά της οποίας τα δικά μας αιτήματα και οι προσευχές φτάνουν ενώπιον του Κυρίου. Γι' αυτό και όλοι εμείς απερίφραστα απευθυνόμαστε ικετευτικά προς την Παναγία: "Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς", γιατί αναγνωρίζοτνας πως είναι η Τιμιωτέρα αγγέλων και ανθρώπων πιστεύουμε πως η μεσιτεία της στον Υιό της είναι σωστική.
Γι' όλα αυτά ο υμνογράφος γράφει: "οὐ σιωπήσω τοῦ βοᾶν τρανώτατα τά μεγαλεῖα τά σά. Τίς ἄλλος ἐκ τοσούτου με κλύδωνος καί δεινῶν κινδύνων δύναται ρύσασθαί με;" Ας σκεφτούμε επιπλέον όμως, πως αυτά τα ταπεινά λόγια προσευχής και ευχαριστίας προς τη Θεοτόκο τα γράφει ο αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας Θεόδωρος Δούκας Λάσκαρις, ο οποίος ήταν ο πιο ισχυρός ηγεμόνας της εποχής του αλλά και πολύ ευλαβής. Έτσι, παραδειγματιζόμενοι από το ταπεινό υπόδειγμα προσευχής του πανίσχυρου αυτοκράτορα Θεοδώρου Δούκα και εμείς όλοι οι Χριστιανοί, ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες που τιμούμε το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, ανακράζουμε μέσα από τις ακολουθίες των δύο Παρακλητικών Κανόνων ύμνους ευχαριστίας και ικεσίας προς τη Μητέρα όλων μας.
Πράγματι, η Θεοτόκος δεν είναι μόνο αυτή που γέννησε το σαρκωθέντα Υιό του Θεού αλλά είναι και η πάντοτε υπέρ πάντων των Χριστιανών πρεσβεύουσα στον Υιό και Θεό της για τη σωτηρία όλων μας και για τη λύτρωση από την καταιγίδα των συμφορών και τις τρικυμίες των λυπηρών του αγώνα της ζωής. Είναι με άλλα λόγια η ενδιάμεσος μεταξύ Θεού και ανθρώπων, όπως ακριβώς συνέβη και στη Γέννηση του Χριστού: έγινε η κλίμακα δια της οποίας ο Θεός έγινε όμοιος με τους ανθρώπους και τώρα πάντοτε παρισταμένη ενώπιον του Θρόνου της Αγίας Τριάδος γίνεται η κλίμακα διά της οποίας τα δικά μας αιτήματα και οι προσευχές φτάνουν ενώπιον του Κυρίου. Γι' αυτό και όλοι εμείς απερίφραστα απευθυνόμαστε ικετευτικά προς την Παναγία: "Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς", γιατί αναγνωρίζοτνας πως είναι η Τιμιωτέρα αγγέλων και ανθρώπων πιστεύουμε πως η μεσιτεία της στον Υιό της είναι σωστική.
Γι' όλα αυτά ο υμνογράφος γράφει: "οὐ σιωπήσω τοῦ βοᾶν τρανώτατα τά μεγαλεῖα τά σά. Τίς ἄλλος ἐκ τοσούτου με κλύδωνος καί δεινῶν κινδύνων δύναται ρύσασθαί με;" Ας σκεφτούμε επιπλέον όμως, πως αυτά τα ταπεινά λόγια προσευχής και ευχαριστίας προς τη Θεοτόκο τα γράφει ο αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας Θεόδωρος Δούκας Λάσκαρις, ο οποίος ήταν ο πιο ισχυρός ηγεμόνας της εποχής του αλλά και πολύ ευλαβής. Έτσι, παραδειγματιζόμενοι από το ταπεινό υπόδειγμα προσευχής του πανίσχυρου αυτοκράτορα Θεοδώρου Δούκα και εμείς όλοι οι Χριστιανοί, ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες που τιμούμε το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, ανακράζουμε μέσα από τις ακολουθίες των δύο Παρακλητικών Κανόνων ύμνους ευχαριστίας και ικεσίας προς τη Μητέρα όλων μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου