Μια σελίδα από την Βρετανορθόδοξη Φιλοκαλία

 

Μία μέρα ο Άγιος Κολουμπάν ρώτησε τον Άγιο Ντικουίλ:''Πώς και είσαι πάντοτε χαμογελαστός'';Και εκείνος του απάντησε:''Επειδή κανένας δεν μπορεί να μου πάρει το Θεό''.


Ο Άγιος Λουάν είπε:''Δε θα στενοχωρήσω ποτέ το Θεό επειδή Τον γνωρίζω.Αυτοί που δεν θέλουν να Τον ακούσουν είναι αυτοί που δεν Τον γνωρίζουν''.


Ο Άγιος Κέβιν ζούσε όπως ο Αδάμ στον παράδεισο:'Τα πουλιά ερχόνταν και καθόνταν στα χέρια του και στους ώμους του και του τραγουδούσαν τα πιο γλυκά τραγούδια,την ίδια στιγμή που άγρια ζώα κυλιόνταν στα πόδια του.Τα δέντρα ήταν σαν άρπες οι οποίες φώτιζαν με το τραγούδι τους την σκληρη άσκηση του αγίου.Όταν τον προέτρεψαν να χτίσει ένα μοναστήρι σ'εκείνο το μέρος εκείνος απάντησε:''Δεν θέλω να ενοχληθεί ή να μετακινηθεί κανένα πλάσμα εξαιτίας μου''.


Λέγεται για τον Άγιο Κένεθ ότι τέτοια ήταν η σχέση του με τα ζώα,όπου χρησιμοποιούσε τα κέρατα ενός ελαφιού για να ακουμπάει το Ψαλτήριό του.


Κάποια άλλη φορά μία κίχλα γέννησε ένα αυγό πανω στην παλάμη του Αγίου Κέβιν,την ώρα που εκείνος προσευχόνταν με τα χέρια υψωμένα στον ουρανό.Τόσο πολύ κράτησε η προσευχή που το πούλι είχε το χρόνο να κλωσήσει το αυγό.


Λένε ότι οι νυφίτσες ερχόνταν και έπαιζαν κρυφτό στον μανδύα του Αγίου Κολουμπάν όταν αυτός ξεκουραζόταν.


Κάποια φορά στον Άγιο Κολουμπάν άρεσε μία σπηλιά στην οποία όμως ζούσε μια αρκούδα.Τότε με πραότητα ζήτησε από την αρκούδα να εγκαταλείψει την σπηλιά και εκείνη ταπεινά υπάκουσε.

Μια άλλη φορά ο άγιος έζεψε μία αρκούδα στο αλέτρι για να τον βοηθήσει στις εργασίες του.


Ο Άγιος Γκαλ βρήκε κάποτε ένα μοναχικό μέρος στο δάσος και αποφάσισε να διανυκτερεύσει εκεί.Το ξημέρωμα κατέβηκε από το βουνό μία αρκούδα.Ο άγιος της πέταξε ένα κομμάτι ψωμί και της είπε:''Εις το όνομα του Κυρίου φύγε απ'αυτό το μέρος.Όσον αφορά στα βουνά θα τα μοιραστούμε μαζί με την προυπόθεση να μην πειράξεις κανέναν''.Τόσο καλά τα πήγαν οι δύο τους που τον χειμώνα η αρκούδα έφερνε ξύλα στον άγιο για να ανάψει φωτιά.


Ο Άγιος Άγκνους ήταν πολύ γνωστός επειδή μιλούσε με τους αγγέλους,γι'αυτό τον είχαν ονομάσει ''τον πιο σοφό ιρλανδό της εποχής εκείνης''.

 
Παρόλα αυτά κάποιες φορές έπαιρνε κάποια μαθήματα από κάποιον ταπεινό ιερέα ή από έναν απλό άνθρωπο.

Μια φορά, ενώ αναπαυόταν σε κάποιο κοιμητήριο, είδε όραμα στο οποίο ένα τάγμα αγγέλων είχε μαζευτεί γύρω από τον τάφο ενός στρατιώτη τον οποίον τον είχαν θάψει εκεί.Όταν ξύπνησε ζήτησε από τον ιερέα πληροφορίες γι'αυτόν τον στρατιώτη:''Πρέπει να ήταν ένας άγιος, ένας μεγάλος νηστευτής και ασκητής'' είπε ο άγιος.
 

''Όχι'', ήρθε η απάντηση, αν και υπέφερε πολλά  όταν ήταν στρατιώτης.Όμως μπορώ να σου πω ένα πράγμα: ''Κάθε μέρα μνημόνευε όσους άγιους θυμόταν''.


Μία φορά που ο Άγιος Αιλμπχέ αποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι μέχρι την Ισλανδία ο βασιλιάς διέταξε να κλείσουν όλα τα λιμάνια.


Ο Άγιος Ουλτάν έγραψε για την Αγία Μπριγκίττα: «Στο νησί μας,την Hibernia (παλιά ονομασία της Ιρλανδίας) ο Χριστός έγινε γνωστός από την πληθώρα των θαυμάτων τα οποία η Αγία Μπριγκίττα τέλεσε».


Μια φορά τρεις μοναχοί αποφάσισαν να ζήσουν σ' έναν έρημο τόπο. Μετά από έναν χρόνο σιωπής ο πρώτος ψιθύρισε στον δεύτερο:«Ζούμε μία ωραία ζωή εδώ».

Μετά από έναν χρόνο ο δεύτερος απάντησε ψιθυριστά:«Πραγματικά έτσι είναι».

 
Αφού πέρασαν δώδεκα μήνες η ησυχία διακόπηκε από τον τρίτο μοναχό ο οποίος ψιθύρισε:«Εαν δεν μπορώ να βρω την ειρήνη με όλες αυτές τις συζητήσεις,τότε θα αναγκαστώ να βγω στον κόσμο».

π.Γεώργιος-www.proskynitis.blogspot.com