Τόσο μεγάλο γεγονός είναι η ειρήνη! Τέτοιο μεγαλείο, τέτοια ενυπόστατη πραγματικότητα, την οποία δεν θα μπορούσαμε εμείς να ψηλαφήσουμε. Μας την χαρίζει όμως ο Κύριος ερχόμενος ως πνεύμα, ως δροσιά, ως μακαριότητα, ως εγρήγορση, ως ανακούφιση, ως παρηγοριά της καρδιάς και του πόνου, ως μετάνοια, και μας "εγκεντρίζει", μας κάνει τίμιο μέλος και οφθαλμό του σώματός του. Η ειρήνη δεν είναι μόνο πάυση της εχθρότητας, αλλά και ενότητα και κοινωνία με τον Θεό. Είναι πνευματική αίσθηση και βίωση του Χριστού. Νοιώθουμε ότι είμαστε ένα με τον Θεό; Έχουμε την παρρησία να πούμε, Χριστέ μου, που σε έχω μέσα μου, σε παρακαλώ, δώσε μου αυτό το πράγμα; Τί λέμε στην Θεία Λειτουργία; "Μετά παρρησίας...τολμᾶν ἐπικαλεῖσθαι...Θεόν Πατέρα και λέγειν Πάτερ ἡμῶν. Τολμάμε;...
Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου. Οπλίτες Ειρήνης. Κατηχήσεις και Λόγοι 5. Εκδόσεις Ορμύλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου