Η Εκκλησία την 1η Αυγούστου εισέρχεται στην περίοδο της Νηστείας του Δεκαπενταυγούστου. Την ίδια δε ημέρα εορτάζει την Πρόοδο του Τιμίου Σταυρού, μια εορτή η απαρχή της οποίας ήταν μια βυζαντινή παράδοση που μέσω της λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας διατηρείται ως και σήμερα αναλλοίωτη.
Την ημέρα αυτή υπήρχε η συνήθεια στην Κωνσταντινούπολη να βγάζουν τον Τίμιο Σταυρό, να τον περιφέρουν και να τον αποθέτουν τελικώς στην Αγία Σοφία. Στη λιτανεία αυτή συμμετείχε πλήθος ιερέων και διακόνων, που καθ' οδόν εθυμίαζαν, ενώ έκαναν και στάσεις για να τελείται η Ακολουθία του Αγιασμού των υδάτων και κατόπιν ο Σταυρός κατετίθετο στο ιερό βήμα της Αγίας Σοφίας. Από την Μεγάλη Εκκλησία γινόταν τις επόμενες ημέρες η περιφορά του ανά την πόλη από συνοικία σε συνοικία. Η λιτάνευση στην Κωνσταντινούπολη συνεχιζόταν μέχρι την παραμονή της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (14 Αυγούστου).
Η πρόοδος του Τιμίου Σταυρού γινόταν τη συγκεκριμένη περίοδο με σκοπό να εξαγνιστεί ο αέρας μέσω της παρουσίας του Σταυρού και να προστατευθεί η Βασιλεύουσα από τις θανατηφόρες επιδημικές ασθένειες που μεταδίδονταν πολύ πιο εύκολα τις ημέρες εκείνες λόγω της έντονης ζέστης που επικρατούσε. Ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος στο έργο «Περί της Βασιλείου τάξεως» περιγράφει τον τρόπο που γινόταν, τόσο η προσκύνηση, όσο και η περιφορά του Τιμίου Σταυρού.
Η εορτή αυτή καθιερώθηκε οριστικά την ύστερη περίοδο του Βυζαντίου, όταν και προσέλαβε και τη διάσταση της μνείας για τη θαυμαστή σωτηρία της Πόλεως από την πολιορκία των Σαρακηνών επί αυτοκρατορίας Μανουήλ Α΄ Κομνηνού (1143-1180).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου