Ὅταν ἡ ψυχὴ βγεῖ ἀπὸ τὸ σῶμα, ὁ ἐχθρὸς διάβολος ὁρμᾶ ἐναντίον της μὲ θρασύτητα καὶ τὴν πολεμᾶ καὶ τὴν ὀνειδίζει καὶ γίνεται αὐστηρὸς καὶ φοβερὸς κατήγορος τῶν ἁμαρτιῶν της. Ἀλλὰ τότε μπορεῖ νὰ δεῖ κανεὶς τὴν ψυχὴ πού ἀγαπᾶ τὸ Θεὸ καὶ ἔχει μεγάλη πίστη σ' Αὐτόν, ἂν καὶ πολλὲς φορὲς εἶχε πληγωθεῖ ἀπὸ ἁμαρτίες, νὰ μὴν κατατρομάζει στὶς ἑφόδους τοῦ ἐχθροῦ καὶ τὶς ἀπειλές του, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ ἐνισχύεται μὲ τὴ χάρη τοῦ Κυρίου καὶ νὰ τὴ φτερώνει ἡ χαρά• νὰ τὴν κάνουν θαρραλέα οἱ ἅγιοι ἄγγελοι πού τὴν ὁδηγοῦν, καὶ περιτειχισμένη ἀπὸ τὸ φῶς τῆς πίστεως νὰ ἀντιλέγει δυνατὰ μὲ μεγάλο θάρρος στὸν πονηρὸ διάβολο: «Τί κοινὸ ὑπάρχει μεταξύ μας, ἐχθρέ του Θεοῦ; Τί κοινὸ ὑπάρχει μεταξύ μας, δραπέτη τῶν οὐρανῶν καὶ δοῦλε πονηρέ; Δὲν ἔχεις ἐσὺ πάνω μας καμιὰ ἐξουσία. Ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἔχει τὴν ἐξουσία πάνω σ' ἐμᾶς καὶ πάνω σὲ ὅλα. Σ' Αὐτὸν ἁμαρτήσαμε καὶ σ' Αὐτὸν θὰ ἀπολογηθοῦμε, ἔχοντας ὡς ἐγγύηση τῆς εὐσπλαχνίας Του ἀπέναντί μας καὶ τῆς σωτηρίας μας τὸν τίμιο Σταυρό Του. Σὺ ὅμως, καταστροφέα, φύγε μακριὰ ἀπὸ ἐμᾶς. Δὲν ἔχεις τίποτα ἐσὺ μὲ τοὺς δούλους τοῦ Χριστοῦ». Καὶ ἐνῶ λέει αὐτὰ ἡ ψυχὴ μὲ θάρρος, φεύγει πίσω ὁ διάβολος θρηνώντας μὲ μεγάλη φωνή, μὴν μπορώντας νὰ ἀντισταθεῖ στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Ἀνεβαίνοντας ἡ ψυχή, πετάει πρὸς τὰ κάτω καὶ ραπίζει τὸν ἐχθρὸ ὅπως τὸ γεράκι χτυπᾶ τὸν κόρακα. Καὶ ἔπειτα ἀπὸ αὐτό, μεταφέρεται ἀπὸ τοὺς θείους ἀγγέλους γεμάτη χαρὰ στοὺς τόπους πού τῆς ἔχουν ὁριστεῖ, ἀνάλογα μὲ τὴν κατάστασή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου