Θαύμα... Λέξη που προσπαθεί μέσα σε δύο μόλις συλλαβές να προσδιορίσει εκείνο το γεγονός, το οποίο αδυνατεί να συλλάβει και να εξηγήσει ο ανθρώπινος νους· που αφήνει άναυδο κι απορημένο όποιον το βιώνει! Ωστόσο, αν και πρόσκαιρα το θαυμαστό συμβάν καθηλώνει όσους έχουν την ευλογία να γίνουν μέτοχοί του, δεν έχει στην πραγματικότητα, την ίδια επίδραση στη ζωή όλων, με τον ίδιο τρόπο.
Έτσι, υπάρχουν εκείνοι, που ακόμα κι αν δουν το παράδοξο κι απίστευτο γεγονός με τα ίδια τους τα μάτια, αρνούνται πεισματικά να το πιστέψουν, προφασιζόμενοι διάφορες αφορμές και δικαιολογίες, εξαίροντας τις ανεξερεύνητες δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης ή ακόμα-ακόμα αμφισβητώντας και τις ίδιες τους τις αισθήσεις! Έπειτα, υπάρχουν εκείνοι, που προσωρινά δείχνουν να συγκλονίζονται, μένοντας εκστατικοί μπροστά στο ανεξήγητο, όμως η διάθεσή τους αυτή εξαντλείται μόνο στα λόγια και εξανεμίζεται γρήγορα, παρασυρμένη από το πέρασμα του χρόνου και την πεζή καθημερινότητα.
Υπάρχουν, βεβαίως, και άλλοι, οι οποίοι μέσα από τη διαδικασία του θαύματος συνειδητοποιούν την ελαχιστότητά τους και με άκρα ταπείνωση αλλάζουν τη ροή της ζωής τους, βαπτισμένοι από τα δάκρυα της ειλικρινούς μετάνοιας, μεταστρέφοντας την πορεία τους με κέντρο και τέλος της τον Κύριο και Λυτρωτή Ιησού Χριστό. Τέλος, υπάρχουν κι εκείνοι, που δε χρειάζονται το θαύμα, για να πιστέψουν, αλλά το χρησιμοποιούν ως ένα ακόμα σημαδάκι στο χάρτη της καρδιάς τους, προκειμένου να πορευτούν ασφαλώς το δρόμο, που θα τους οδηγήσει στο θησαυρό τους! Απ' ό,τι φαίνεται λοιπόν, όσα θαύματα κι αν συμβούν, αν κάποιος δεν έχει διάθεση να πιστέψει, αλλά θέλει να παραμένει ψυχρός και άκαμπτος, τίποτα δεν πρόκειται ν' αλλάξει· ο Θεός θα συνεχίσει να του χτυπάει την «πόρτα», αλλά σε καμία περίπτωση δε θα τον εξαναγκάσει να πιστέψει, σεβόμενος απόλυτα την ελευθερία του.
Αυτό, άλλωστε, έγινε και με τους Ισραηλίτες... Οι Εβραίοι είχαν γνώση, τόσο των Γραφών, όσο και των Προφητειών, που προμηνύονταν σ' αυτές, αλλά όταν τις έβλεπαν να επαληθεύονται μπροστά στα μάτια τους, εκείνοι έστεκαν ωσάν αόμματοι ή εθελοτυφλούσαν. Όταν γίνονταν μάρτυρες των τόσων αξιοθαύμαστων γεγονότων, συμπεριφέρονταν σαν αχόρταγα παιδιά, που ανικανοποίητα ήθελαν κι άλλο· πιο πολλές αποδείξεις... Έβλεπαν τον τυφλό, που γιάτρεψε ο Χριστός κι αναρωτιόνταν γιατί δε θεράπευσε με τον ίδιο τρόπο και το Λάζαρο! Ακόμα κι όταν είδαν την Ανάσταση του Λαζάρου δεν πείστηκαν στην ολότητά τους... Έτσι, άλλοι πίστεψαν στον Ιησού, ενστερνιζόμενοι το κήρυγμά και την ουσία των λόγων Του κι άλλοι έσπευσαν να απευθυνθούν στους φαρισαίους, με σκοπό να Τον υπονομεύσουν και να καρφώσουν προκαταβολικά το πρώτο καρφί στο σταυρό Εκείνου, που το μόνο που έκανε ήταν να ξεδιψάει τις στεγνές από το χώμα της αμαρτίας ψυχές, χαρίζοντας τους ΖΩΗ, όχι τόσο την επίγεια, όσο την άλλη, τη λησμονημένη, την επουράνια...
Κι όμως, όλοι αυτοί είχαν συμμετάσχει στο θαύμα της Αναστάσεως του Λαζάρου· είδαν τον κεκοιμημένο να ανασταίνεται, ωστόσο, το συγκλονιστικό και μοναδικό αυτό περιστατικό σε τίποτα δεν αλλοίωσε την παγωμένη τους καρδιά, δεν έγραψε μέσα της το Αναστάσιμο μήνυμά, ώστε να κατορθώσει να επαναφέρει τους παλμούς της και να ανανήψει· δεν τη φλόγισε, ώστε ν' αλλάξει τη σκληρόκαρδη στάση της... Τουναντίον, λειτούργησε «προκλητικά», κάνοντάς τους να επιθυμούν σφόδρα να εξοντώσουν τον αναφύοντα ισχυρό αντίπαλο και ηγέτη, που τάραξε τα λιμνάζοντα νερά της πρωτοκαθεδρίας τους.
Οι Εβραίοι ήθελαν από τον Μεσσία να έχει πολιτική εξουσία, να επαναφέρει το έθνος τους στις δόξες του. Όμως, δεν ήταν πολιτική η εξουσία του Κυρίου, ούτε ασφαλώς και οι επιδιώξεις Του· έτσι μόνο σκέφτονταν όσοι έκριναν εξ ιδίων τα αλλότρια, εξομοιώνοντας τις δικές τους φαύλες σκέψεις και πρακτικές με την αγαπητική στάση του Ιησού, ο οποίος το μοναδικό Βασίλειο που είχε βρισκόταν στον Ουρανό και στον εκεί Πατέρα Του, ενώ σα μοναδικό μέλημά Του ένιωθε το σωσμό του ανθρωπίνου γένους!
Ως τέτοιος βασιλιάς, πάνω σ' ένα μικρό γαϊδουράκι εισήλθε στην περίφημη Ιερουσαλήμ, χωρίς να δίνει καμία αξία στα βάγια και τις τιμές, που του επεφύλασσε ο απλός λαός, καθώς γνώριζε καλά, πως λίγο καιρό μετά όλη αυτή η δόξα και ο ενθουσιασμός θα γινόταν χλευασμός και χολή, που θα οδηγούσε σε μια πορεία αντίστροφη, με κατεύθυνση το Γολγοθά και προορισμό τη Σταύρωση... Τη Σταύρωση, ωστόσο, που ήταν αποφασισμένος να υποστεί, σα θυσία στερνή στο βωμό της σωτηρίας των ανθρώπων, προκειμένου με την Ταπείνωση, τον Εξευτελισμό και το μαρτυρικό Θάνατο να πληρώσει το λύτρο της εξαγοράς του θνητού γένους και πατώντας το Θάνατο με το Θάνατό Του ν' αναστηθεί και ν' αναστήσει την ανθρωπότητα εις τους αιώνας των αιώνων... Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου